Τὸ γὰρ Βέβαιον καὶ Πιστὸν καὶ Ὑγιές, τοῦτο ἐγώ φημι εἶναι τὴν ἀληθινὴν Φιλοσοφίαν...
Αυτό που έχει Βεβαιότητα, Αξιοπιστία και Υγεία, αυτό λέω εγώ ότι είναι η αληθινή Φιλοσοφία... ~ΠΛΑΤΩΝ - Δεκάτη Επιστολή~
Εξετάζεται η δύναμη και η δόνηση των βασικών γραμμάτων - "ηχοστοιχείων" του Ελληνικού Αλφαβήτου, με βάση τα οποία σχηματίστηκαν τα πρώτα ονόματα, που εκφράζουν κυρίως την κίνηση, την ροή, και την συγκράτηση (ἰόν, ῥέον, και δοῦν). Η ετυμολογία της λέξεως Φωνή.
Σύμφωνα με όσα μας παραδίδει ο Σωκράτης στον «Κρατύλο - Περί Ονομάτων Ορθότητος» του Πλάτωνος, εξετάζονται 14 γράμματα: 4 φωνήεντα: α, η, ι, ο, και 10 σύμφωνα: γ, δ, ζ, λ, ν, ρ, σ, τ, φ, ψ (εκ των οποίων τα 6 χαρακτηρίζονται ως ημίφωνα: ζ, λ, ν, ρ, σ, ψ, και τα 4 ως άφωνα: γ, δ, τ, φ).
Έτσι, μέσα από τον Κρατύλο αναδύεται ανάγλυφα ο πρώτος αυθεντικός Κώδικας του Ελληνικού Αλφαβήτου, τον οποίον, εφόσον εννοήσουμε στην ουσία του, μπορούμε να αναγνωρίσουμε την ορθότητα των ονομάτων της Ελληνικής μας Γλώσσας.
Πώς εξηγούνται βασικά ανθρώπινα συναισθήματα και ψυχικές καταστάσεις, όπως: η Λύπη, η Χαρά, ο Θυμός, η Επιθυμία, ο Πόθος, ο Ίμερος, η Οδύνη, η Ηδονή, κ.α. μέσα από την ετυμολογική και φιλοσοφική ανάλυση των ονομάτων της Ελληνικής Γλώσσας, σύμφωνα με όσα μας παραδίδει ο Σωκράτης στον «Κρατύλο - Περί Ονομάτων Ορθότητος» του Πλάτωνος.
Η λέξη
"Ηρακλής" αποτελεί προσωνυμία του Ηλίου και δηλώνει την ανίκητη
δύναμή του να διαλύει κάθε κακό, το οποίο τείνει να σχηματίζεται ιδίως στον
αέρα.
Ο φιλόσοφος
Πορφύριος στο "Περί Αγαλμάτων" (Εκδόσεις Ηλιοδρόμιον, Αθήνα 2000)
λέει με σαφήνεια τα εξής:
Αυτή είναι μία από τις ετυμολογήσεις του ονόματος του
Ηρακλέους, την οποία αναφέρει και ο Νικόμαχος: «Ἡρακλῆς μὲν οὖν ὁ τὴν περὶ τὸν ἀέρα κλάσιν τῇ τῶν ὡρῶν
περιτροπῇ ποιούμενος, τουτέστιν Ἥλιος».
Το ρήμα
κλάω-ώ σημαίνει θραύω, αποκόπτω, σπάζω, τσακίζω, αλλά και κάμπτω προς τα έσω ή προς
τα έξω, και παθ. κλάομαι -ώμαι, μεταβάλλω διεύθυνση, κατεύθυνση.
Άρα, ο
ανίκητος Ήλιος ως Ηρακλής θραύει, τσακίζει, διαλύει κάθε τυφωνικό σχηματισμό
που εκδηλώνεται στο πεδίον του αέρος και μας απαλλάσει από τα ποικίλλα κακά... και
σύμφωνα με την δεύτερη έννοια, κάμπτεται και μεταβάλλει κατεύθυνση κατά τις τροπές,
χειμερινή και θερινή.
Το
Τριέσπερον αρχίζει την Εσπέρα του Χειμερινού Ηλιοστασίου (21η προς 22α
Δεκεμβρίου, που είναι και η μεγαλύτερη νύκτα του έτους) και ολοκληρώνεται με
την ανα-Γέννηση του Ηλίου (την νύκτα της 24ης προς ξημέρωμα 25ης Δεκεμβρίου).
Έτσι, ορθά, θα μπορούσε να ονομαστεί η συμβατική 25η Δεκεμβρίου (σε κάθε
περίπτωση, η 4η ημέρα από το Χειμερινό Ηλιοστάσιο) Νέο-Ήλια − Νεοήλια (Noel) ή,
άλλως: Ηλίου-γέννα - Ηλιούγεννα.
Αυτό εκφράζεται
κωδικοποιημένα στην συμβολική "μυθική γλώσσα" της Ελληνικής
Παραδόσεως και ιδίως στον Μύθο του Τριεσπέρου Ηρακλέους, ως εξής:
Έτσι, συμπερασματικά
θα λέγαμε ότι, ο Τριέπερος Ηρακλής “συλλαμβάνεται” και “κυοφορείται” κατά τις τρείς
μεγάλες νύχτες του Έτους−Ενιαυτού, την 21η, 22α και 23ηΔεκεμβρίου, και “γεννάται” συμβολικώ τω
τρόπω την νύκτα της 24ης προς την 25η Δεκεμβρίου, οπότε η ημέρα αυτή εορτάζεται
ως γενέθλιον ήμαρ του Ηλιακού Θεού.
Ειπόντος τινός: «Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;» Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»
Όταν κάποιος του είπε: «Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;» Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»
