Πλημμυρίδα τα γεγονότα πλήττουν την διάνοιά μας και το συναισθηματικό μας κέντρο... Χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός “γένους” διεφθαρμένου, για το οποίο είχαν προβλεφθεί τα συμπτώματα του τέλους του από τον Ησίοδο, και μιάς μαύρης από ηθική σκουριά εποχής, που βαίνει στο τέλος της!..
Ενδιαφέρον είναι να επισημάνουμε ότι αυτό που εμείς σήμερα λέμε “σκουριά” (σκωρία), στην αρχαία μας Γλώσσα λεγόταν “ιός”, έτσι όπως χρησιμοποιεί την λέξη και ο Αριστοτέλης σε ένα απόσπασμά του:
“σίδηρον γοῦν καὶ χαλκὸν καὶ τὰς τοιουτοτρόπους οὐσίας εὕροις ἂν ἀφανιζομένας ἐξ ἑαυτῶν μὲν ὅταν ἑρπηνώδους νοσήματος τρόπον ἰὸς ἐπιδραμὼν διαφάγῃ”, δηλαδή, τον σίδηρο και τον χαλκό και τις παρόμοιες ουσίες θα τις δεις να αφανίζονται από τον εαυτό τους, όταν με τον τρόπο έρποντος νοσήματος, επιδράμοντας ο ιός τις κατατρώει…
Ωστόσο, το θεϊκό σχέδιο ήταν και είναι καταγεγραμμένο στην Μυθολογία μας: Η Γή μας βρίσκεται μεταξύ των πλανητών Άρεως και Αφροδίτης. Η μεταξύ τους “σύζευξη”, λέει ο μύθος, γεννά την πανέμορφη κόρη Αρμονία...
Η Γή μας, δηλαδή, είναι προορισμένη να ισορροπεί τις αντίθετες, αλλά συμπληρωματικές, αυτές “άρρενες” και “θήλειες” Κοσμικές Δυνάμεις, γεννώντας την Αρμονία! Και “ἐκ τῶν διαφερόντων” γεννάται η “καλλίστη ἁρμονία”, λέει ο Ηράκλειτος…
Εν τω μεταξύ, θα συνεχίσουμε να βιώνουμε με κομμένη την ανάσα τούς εντυπωσιακούς ακροβατισμούς του Τρόμου, και θα τρομάζουμε ακόμα περισσότερο αντιλαμβανόμενοι ότι αποτελούμε μέρος τού Προγράμματος...
Όμως, Ανάγκα και Θεοί πείθονται... Ο βίαιος αυτός κύκλος, που δεν κατάφερε να βρεί τις ισορροπίες του, επισωρεύοντας αμέτρητα δεινά και καταστροφές στην Ανθρωπότητα, αμείλικτα θα κλείσει...
Ήδη από καιρό, εμείς οι Έλληνες - Άνθρωποι, όσοι ζωντανοί και μνήμονες, απεγκλωβιζόμενοι από τα τρομακτικά και εν πολλοίς τεχνητά αδιέξοδα της σύγχρονης εποχής, βιώνουμε και φέρνουμε τα σημάδια μιας αυγής... Ένας νέος Ήλιος θα ανατείλει και ήδη αναζητά μαθητευόμενους Ήρωες να τον ακολουθήσουν...
Ένα νέο Γένος Ηρώων καλείται να επανασυνδέσει την πάσχουσα Ανθρωπότητα με τα ανώτερα Πεπρωμένα της...
Έργω και Λόγω Ιερώ, αντισταθήτε στους επιθανάτιους παροξυσμούς τού “σιδηρού γένους” και στην ανυπόφορη πλέον “σκουριά” του!
