ΜΟΝΙΜΟΣ ΚΑΙ ΑΖΙΖΟΣ - ΕΡΜΗΣ ΚΑΙ ΑΡΗΣ ΩΣ ΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ...

 

Ακρόπολις Εδέσσης Συρίας (Φωτο. Βικιπαίδεια)

Οἱ τὴν Ἔδεσσαν* οἰκοῦντες, ἱερὸν ἐξ αἰῶνος Ἡλίου χωρίον, Μόνιμον αὐτῷ καὶ Ἄζιζον συγκαθιδρύουσιν. Αἰνίττεσθαι δέ φησιν Ἰάμβλιχος, ὡς ὁ Μόνιμος μὲν Ἑρμῆς εἴη, Ἄζιζος δὲ Ἄρης, Ἡλίου πάρεδροι, πολλὰ καὶ ἀγαθὰ τῷ περὶ γῆν ἐποχετεύοντες τόπῳ.

Οι κάτοικοι της Έδεσσας, χώρας αφιεριωμένης από αιώνες στον Ήλιο, συγκαθιδρύουν γύρω από τον Ήλιο τον Μόνιμο και τον Άζιζο. Αυτό υπαινίσσεται, λέει ο Ιάμβλιχος, ότι ο μεν Μόνιμος είναι ο Ερμής, ο δε Άζιζος ο Άρης, ως πάρεδροι του Ηλίου, οι οποίοι διαβιβάζουν πολλά αγαθά στο γήινο πεδίο.

Ιουλιανού, Εις τον Βασιλέα Ήλιον. Απόδοση: Ιαλυσσός

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

* Ἔδεσσα, πόλις Συρίας. διὰ τὴν τῶν ὑδάτων ῥύμην οὕτω κληθεῖσα. ἀπὸ τῆς ἐν Μακεδονίᾳ. [τὸ ἐθνικὸν] κατὰ μὲν τοὺς ἐγχωρίους Ἐδεσσηνός, παρὰ δὲ τοῖς πλείοσιν [τῶν ἀρχαίων] Ἐδεσσαῖος.

Στεφάνου Βυζαντίου, ΕΘΝΙΚΑ - ΜΕΓΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΝ ΛΕΞΙΚΟΝ.ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ, 2η έκδοση, Αθήνα 2015 (σελ. 184).

ΜΗΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΙΖΟΝ ΚΑΚΟΝ ΑΝΑΡΧΙΑΣ...

Καθόλου δὲ ᾤοντο δεῖν ὑπολαμβάνειν μηδὲν εἶναι μεῖζον κακὸν ἀναρχίας· οὐ γὰρ πεφυκέναι τὸν ἄνθρωπον διασῴζεσθαι μηδενὸς ἐπιστατοῦντος. Τὸ μένειν ἐν τοῖς πατρίοις ἔθεσί τε καὶ νομίμοις ἐδοκίμαζον οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι, κἂν ᾖ μακρῷ χείρω ἑτέρων· τὸ γὰρ ῥᾳδίως ἀποπηδᾶν ἀπὸ τῶν ὑπαρχόντων νόμων καὶ οἰκείους εἶναι καινοτομίας οὐδαμῶς εἶναι σύμφορον οὐδὲ σωτήριον.

Γενικώς είχαν την άποψη πως πρέπει να θεωρεί κανείς ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό από την αναρχία· διότι εκ φύσεως οι άνθρωποι δεν είναι δυνατόν να διασωθούν αν δεν υπάρχει κάποιος να τους επιστατεί. Οι άνδρες εκείνοι επιχειρούσαν να παραμένουν στα πάτρια έθη και στις παραδόσεις, ακόμα κι αν ήταν χειρότερα από άλλα· διότι το να μεταπηδά κανείς εύκολα από τους υπάρχοντες νόμους και να υιοθετεί δικές του καινοτομίες δεν είναι καθόλου σύμφορο ούτε σωτήριο!

Ἰάμβλιχος, Περὶ τοῦ Πυθαγορικοῦ βίου, κεφ. 30. Ἀπόδοση: Ἰαλυσσός.

ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ:

ΟΤΑΝ Ο ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΟΣ ΒΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΒΑΦΤΙΖΕΤΑΙ "ΤΕΧΝΗ"!!

ΑΣΧΕΤΩΙ ΓΕΛΩΤΙ ΜΗ ΕΧΕΣΘΑΙ

Ἀσχέτῳ γέλωτι μὴ ἔχεσθαι.

Να μην παρασύρεσαι από ακατάσχετο γέλωτα!

Πυθαγόρειον Ἄκουσμα

(Πηγή: Ἰάμβλιχος, Προτρεπτικὸς ἐπὶ Φιλοσοφίαν)

Δηλοῖ κρατεῖν τῶν παθῶν διὰ λόγου φιλοσόφου ἐπέχειν τε τὸ εὐμετάβλητον καὶ οὐ μόνιμον τῶν ἀνθρωπίνων παθῶν· ὑπομίμνῃσκε δὲ σαυτὸν τοῦ ὀρθοῦ λόγου, μήτε ἄρα εὐτυχίαις ἐπιχαυνοῦ μήτε συμφοραῖς συνταπεινοῦ ἐν οὐθετέρῳ μεταβολῆς ἔννοιαν ὑπολογιζόμενος.

Τὸν δὲ γέλωτα ὑπὲρ πάντων τῶν παθῶν ὠνόμασεν, ὅτι μόνος μάλιστα ἐκφανῶς μηνύεται, ὥσπερ τι ἐπάνθημα ὑπάρχων καὶ ἐπίφλεγμα μέχρι προσώπου τῆς διαθέσεως.

Το άκουσμα αυτό δηλώνει ότι πρέπει να επικρατείς στα πάθη διά του φιλοσοφικού λόγου, και να συγκρατείς το ευμετάβλητο και μη μόνιμο των ανθρώπινων παθών∙ να θυμάσαι δε τον εαυτό σου (να βρίσκεις ξανά τον δρόμο προς τον εαυτό σου) μες από τον ορθό λόγο, χωρίς να αποχαυνώνεσαι στις ευτυχίες ούτε να συνταπεινώνεσαι στις συμφορές, μην υπολογίζοντας την έννοια της μεταβολής ούτε στη μια ούτε στην άλλη κατάσταση.

Τον δε γέλωτα κα­τονόμασε ως το πιο εμφανές από τα πάθη, κα­θώς μόνος αυτός στέλνει το μήνυμά του κατά τρόπο εμφανή, σαν να είναι κάποια επάνθιση ή επιφλόγωση της διαθέσεως που φτάνει μέχρι το πρόσωπο.

    (Ἰάμβλιχος, Προτρεπτικὸς ἐπὶ Φιλοσοφίαν - Ἀπόδοση: Ἰαλυσσός)

ΠΑΡΑ ΘΥΣΙΑ ΜΗ ΟΝΥΧΙΖΟΥ

Παρὰ θυσίᾳ μὴ ὀνυχίζου.

Την ώρα της θυσίας μην ασχολείσαι με τα νύχια σου!

 Πυθαγόρειον Ἄκουσμα

(Πηγή: Ἰάμβλιχος, Προτρεπτικὸς ἐπὶ Φιλοσοφίαν)