ΕΥ ΖΗΝ - ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΩ ΤΩΝ 4 ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΕΤΩΝ

 

«ΕΥ ΖΗΝ - Το Ελληνικό Ιδεώδες. Η κατάκτησή του μέσω των 4 Πολιτικών Αρετών» 
- Το αρχαίο δώρο της Φιλοσοφίας και η αξιοποίησή του από τους σημερινούς Έλληνες όπου Γης.
 
«ΕΥ ΖΗΝ» - The Hellenic Ideal of Good Living and its Attainment through the Four Cardinal Virtues» 
- The Ancient Gift of Philosophy and its Practical Application by Hellenes Worldwide.

Ομιλητής: ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΘΥΡΗΣ - ΙΑΛΥΣΣΟΣ
 Speaker: George Lathyris - Ialyssos

ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ – ΑΝΟΙΞΗ 2018

Φιλοσοφικό Καφενείο - Παναρκαδικός Σύλλογος Μελβούρνης «Ο Κολοκοτρώνης»
«Panarcadian Association»- 570 Victoria street, North Melbourne .

ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΟΜΙΛΙΑΣ:

~Ποιός είναι ο σκοπός του ανθρώπινου βίου;
Το "ζην" απλώς ή το "Ευ Ζην";

~Κατά τί διαφέρει ο "βίος" από την "ζωή";

~Μπορεί ο άνθρωπος να αναπτυχθεί μόνος του ή σε κοινωνία; 
Η έννοια του "Κοινού" και της "Κοινότητας".
Αναφορές σε έργα αρχαίων Φιλοσόφων - Πλάτων, Αριστοτέλης, Πλούταρχος, κ.α..

~Ποιές είναι οι λεγόμενες "Πολιτικές Αρετές" και γιατί ονομάζονται έτσι; Φρόνησις - Ανδρεία - Σωφροσύνη - Δικαιοσύνη.

~Πώς κάθε στιγμή του βίου μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα και γεμάτη νόημα; Όταν "είναι", όταν ζει κανείς με την ουσία του.
 
~Μπορούμε να δούμε την ανθρώπινη ζωή χωρίς να εξετάσουμε το αντίθετό της, αυτό που φαινομενικά την καταργεί;
 
~Τί είναι ο θάνατος και πώς αντιμετωπίζεται μες από την οξυδερκή ματιά των μεγάλων Ελλήνων Φιλοσόφων;
 
~Όταν ο σκοπός ενώνεται με το νόημα, μέσω των πραγματωμένων Αρετών, ο άνθρωπος μπορεί να αντιμετωπίσει άφοβα το τέλος.
Και τέλος για τους Έλληνες σημαίνει ολοκλήρωση, πληρότητα, τελειότητα.-

ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ...

«Τὸ ψεῦδος ἀεὶ διὰ ψευδῶν περαίνεται!»

Ἀριστοτέλης, διδάσκαλος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ κάθε Ἀλεξάνδρου…

Η ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΛΟΓΟ ΜΙΣΟΣ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΓΕΝΝΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ...

Είναι εύλογο να μισούνται όσοι βάσισαν την κυριαρχία τους στην Χρηματιστική και ιδιαίτερα την τοκογλυφία, λέει ο Αριστοτέλης, αφού «μάλιστα παρὰ φύσιν οὗτος τῶν χρηματισμῶν ἐστιν» (Αριστοτέλης «Πολιτικά», βιβλ. Α΄):

Ευλογώτατα μισείται η τοκογλυφία, διότι το κέρδος είναι από αυτό το ίδιο το νόμισμα και όχι από τον σκοπό για τον οποίο εξευρέθηκε το νόμισμα. Διότι αυτό δημιουργήθηκε χάριν ανταλλαγής, ενώ ο τόκος το κάνει περισσότερο (και από το γεγονός αυτό έλαβε και το όνομά του∙ καθότι τα γεννώμενα είναι όμοια προς τους γεννώντες, ο δε τόκος είναι γέννηση νομίσματος από νόμισμα -εκ του ρ. τίκτω, παρακ. τέτοκα, μετ. τετοκός)∙ ώστε ανήκει στους ακρότατα παρά φύσιν τρόπους απόκτησης χρημάτων.

(Από την Εισαγωγή του βιβλίου: Πλούταρχος, Περί του μη δειν δανείζεσθαι. ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ, ΑΘΗΝΑ 2013. Σειρά: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ, Αρ. 13)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ -Ο ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ

 

«Τὰ παρὰ τὸ γαῖα συγκείμενα, καὶ μέσον ἔχοντα τὸ ω, διὰ τοῦ ω μεγάλου γράφονται· οἷον· γεωμέτρης· γεωγράφος· γεωπείνης· γεωμόρος, ὁ περὶ τὴν γῆν κοπιῶν· γεωγραφία· γεωμορία· γεωργός· γεωργία· Γεώργιος· γεώλοφος· γεώπεδον· καὶ τὰ ὅμοια».

Ἡρωδιανός ὁ Ἀπολλωνίου, (2^ος αἰ. μ.χ.)

«καθάπερ ἐν τοῖς γεωργίοις», δηλαδή, ὅπως ἀκριβῶς στὰ καλλιεργημένα κτήματα.

Ἀριστοτέλης, Πολιτικά

«ἀγεωργίου δικάζεσθαι» -δικονομικὴ ἔκφραση ποὺ σημαίνει τὸ ἑξῆς: «ἐπειδάν τις χωρίον παραλαβών, ἀγεώργητον καὶ ἀνέργαστον ἐάσῃ, ἔπειθ' ὁ δεσπότης δικάζηται τῷ παραλαβόντι», δηλαδή, ὅταν κάποιος ἔχοντας παραλάβει ἕνα κτῆμα, τὸ ἀφήσει ἀκαλλιέργητο καὶ χωρὶς νὰ κάνει καμμία ἐργασία σὲ αὐτό, τότε ὁ κύριος τοῦ κτήματος μπορεῖ νὰ τὸν εἰσαγάγει σὲ δίκη!

 Ἰαλυσσός

ΒΑΤΡΑΧΟΣ - ΣΥΜΒΟΛΟ ΠΟΛΥΓΟΝΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ

Τῶν δ' ἐχόντων γλῶτταν καὶ πλεύμονα ὅσα μὲν ᾠοτόκα ἐστὶ καὶ τετράποδα, ἀφίησι μὲν φωνήν, ἀσθενῆ δέ, καὶ τὰ μὲν συριγμόν, ὥσπερ οἱ ὄφεις, τὰ δὲ λεπτὴν καὶ ἀσθενῆ φωνήν, τὰ δὲ σιγμὸν μικρόν, ὥσπερ αἱ χελῶναι. 

Ὁ δὲ βάτραχος ἰδίαν ἔχει τὴν γλῶτταν· τὸ μὲν γὰρ ἔμπροσθεν προσπέφυκεν ἰχθυωδῶς, ὃ τοῖς ἄλλοις ἀπολέλυται, τὸ δὲ πρὸς τὸν φάρυγγα ἀπολέλυται καὶ πέπτυκται, ᾧ τὴν ἰδίαν ἀφίησι φωνήν. 

Καὶ τὴν ὀλολυγόνα δὲ τὴν γινομένην ἐν τῷ ὕδατι οἱ βάτραχοι οἱ ἄρρενες ποιοῦσιν, ὅταν ἀνακαλῶνται τὰς θηλείας πρὸς τὴν ὀχείαν· εἰσὶ γὰρ ἑκάστοις τῶν ζῴων ἴδιαι φωναὶ πρὸς τὴν ὁμιλίαν καὶ τὸν πλησιασμόν, οἷον καὶ τράγοις καὶ ὑσὶ καὶ προβάτοις.

Ποιεῖ δὲ τὴν ὀλολυγόνα, ὅταν ἰσοχειλῆ τὴν κάτω σιαγόνα ποιήσας ἐπὶ τῷ ὕδατι περιτείνῃ τὴν ἄνω. Δοκεῖ δὲ διαλαμπουσῶν τῶν σιαγόνων ἐκ τῆς ἐπιτάσεως ὥσπερ λύχνοι φαίνεσθαι οἱ ὀφθαλμοί· ἡ γὰρ ὀχεία τὰ πολλὰ γίνεται νύκτωρ.

Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῶα ἱστοριῶν.