ΕΥ ΖΗΝ - ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΩ ΤΩΝ 4 ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΑΡΕΤΩΝ
«ΕΥ ΖΗΝ - Το Ελληνικό Ιδεώδες. Η
κατάκτησή του μέσω των 4 Πολιτικών Αρετών»
- Το αρχαίο δώρο της Φιλοσοφίας και
η αξιοποίησή του από τους σημερινούς Έλληνες όπου Γης.
«ΕΥ ΖΗΝ» - The Hellenic
Ideal of Good Living and its Attainment through the Four Cardinal Virtues»
-
The Ancient Gift of Philosophy and its Practical Application by Hellenes
Worldwide.
Ομιλητής: ΓΙΩΡΓΟΣ
ΛΑΘΥΡΗΣ - ΙΑΛΥΣΣΟΣ
Speaker: George Lathyris - Ialyssos
ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ – ΑΝΟΙΞΗ 2018
Φιλοσοφικό Καφενείο - Παναρκαδικός Σύλλογος Μελβούρνης «Ο Κολοκοτρώνης»
«Panarcadian Association»- 570 Victoria street, North Melbourne .
ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΟΜΙΛΙΑΣ:
~Ποιός είναι ο σκοπός του ανθρώπινου βίου;
Το "ζην" απλώς ή το "Ευ Ζην";
~Κατά τί διαφέρει ο "βίος" από την "ζωή";
~Μπορεί ο άνθρωπος να αναπτυχθεί μόνος του ή σε κοινωνία;
Η έννοια του
"Κοινού" και της "Κοινότητας".
Αναφορές σε έργα αρχαίων Φιλοσόφων - Πλάτων, Αριστοτέλης, Πλούταρχος, κ.α..
~Ποιές είναι οι λεγόμενες "Πολιτικές Αρετές" και γιατί ονομάζονται
έτσι; Φρόνησις - Ανδρεία - Σωφροσύνη - Δικαιοσύνη.
~Πώς κάθε στιγμή του βίου μπορεί να είναι ενδιαφέρουσα και γεμάτη νόημα; Όταν
"είναι", όταν ζει κανείς με την ουσία του.
~Μπορούμε να δούμε την ανθρώπινη ζωή χωρίς να εξετάσουμε το αντίθετό της, αυτό
που φαινομενικά την καταργεί;
~Τί είναι ο θάνατος και πώς αντιμετωπίζεται μες από την οξυδερκή ματιά των
μεγάλων Ελλήνων Φιλοσόφων;
~Όταν ο σκοπός ενώνεται με το νόημα, μέσω των πραγματωμένων Αρετών, ο άνθρωπος
μπορεί να αντιμετωπίσει άφοβα το τέλος.
Και τέλος για τους Έλληνες σημαίνει ολοκλήρωση, πληρότητα, τελειότητα.-
ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ
-
Εὖ δ' ἴστε, ὦ Ἀθηναῖοι, ὅτι πλεῖστον διαφέρει φήμη καὶ συκοφαντία. Φήμη μὲν γὰρ οὐ κοινωνεῖ διαβολῇ, διαβολὴ δὲ ἀδελφόν ἐστι συκοφαντί...
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ - CULTURAL MARXISM Προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου καὶ λήθης ἐγγιγνομένης ἐν αὐτῷ μᾶλλον καὶ δυναστεύει τὸ τῆς ...
-
Αμφιπρόσωπη Ερμαϊκή Στήλη. Γενειοφόρος και Αγένειος Ερμής... Το Πέρασμα από την μια κατάσταση στην άλλη...
-
Ἄριστος τρόπος τοῦ ἀμύνεσθαι τὸ μὴ ἐξομοιοῦσθαι! Ο καλύτερος τρόπος να αμύνεσαι, είναι να μην εξομοιώνεσαι με τον αντίπαλό σου! (Μάρκ...
-
Τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἐφ' ἡμῖν , τὰ δὲ οὐκ ἐφ' ἡμῖν . Ἐφ' ἡμῖν μὲν ὑπόληψις , ὁρμή , ὄρεξις , ἔκκλισις καὶ ἑνὶ λόγῳ...
-
Νομίζω δὲ δύο τὰ ἐναντιώτατα εὐβουλίᾳ εἶναι, τάχος τε καὶ ὀργήν, ὧν τὸ μὲν μετὰ ἀνοίας φιλεῖ γίγνεσθαι, τὸ δὲ μετὰ ἀπαιδευσίας καὶ βραχύτη...
-
Πλημμυρίδα τα γεγονότα πλήττουν την διάνοιά μας και το συναισθηματικό μας κέντρο... Χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός “γένους” διεφθαρμέν...
-
Ὁ Χρόνος ὡς πρὸς μὲν τὸ «Τώρα» εἶναι πεπερασμένος, ὡς πρὸς δὲ τὰ μέρη του, ποὺ ὑπάρχουν διττῶς (δηλ. τὸ Παρελθὸν καὶ τὸ Μέλλον)...
-
Σοφὸν ἔοικε χρῆμα τὸ τῆς ἡσυχίας πρός τ' ἄλλα καὶ εἰς ἐπιστήμης καὶ φρονήσεως μελέτην · λέγω δ' οὐ τὴν καπηλικὴν καὶ ἀγοραί...
-
Cursum perficio. Verbum sapienti: Quo plus habent, eo plus cupiunt. Post nubila, Phoebus. Iternum . Πλο ῦς ἐτελειώ...
Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»
Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»
(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)
Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.
Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!
Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!
Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.
Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;
«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει
η παλιά φιδομάνα και που τώρα
πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει
στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;
«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,
κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,
τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω
στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει
τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει
στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;
«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός
* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!