Ἀσχέτῳ γέλωτι μὴ ἔχεσθαι.
Να
μην παρασύρεσαι από ακατάσχετο γέλωτα!
Πυθαγόρειον Ἄκουσμα
(Πηγή: Ἰάμβλιχος,
Προτρεπτικὸς ἐπὶ Φιλοσοφίαν)
Δηλοῖ κρατεῖν
τῶν παθῶν διὰ λόγου φιλοσόφου ἐπέχειν τε τὸ εὐμετάβλητον καὶ οὐ μόνιμον τῶν
ἀνθρωπίνων παθῶν· ὑπομίμνῃσκε δὲ σαυτὸν τοῦ ὀρθοῦ λόγου, μήτε ἄρα εὐτυχίαις ἐπιχαυνοῦ μήτε συμφοραῖς συνταπεινοῦ ἐν οὐθετέρῳ
μεταβολῆς ἔννοιαν ὑπολογιζόμενος.
Τὸν δὲ γέλωτα
ὑπὲρ πάντων τῶν παθῶν ὠνόμασεν, ὅτι μόνος
μάλιστα ἐκφανῶς μηνύεται, ὥσπερ τι ἐπάνθημα
ὑπάρχων καὶ ἐπίφλεγμα μέχρι προσώπου
τῆς διαθέσεως.
Το άκουσμα
αυτό δηλώνει ότι πρέπει να επικρατείς στα
πάθη διά του φιλοσοφικού λόγου, και
να συγκρατείς το ευμετάβλητο και μη μόνιμο των ανθρώπινων παθών∙ να θυμάσαι
δε τον εαυτό σου (να βρίσκεις ξανά τον δρόμο προς τον εαυτό σου) μες από τον
ορθό λόγο, χωρίς να αποχαυνώνεσαι στις ευτυχίες
ούτε να συνταπεινώνεσαι στις συμφορές, μην υπολογίζοντας την έννοια της μεταβολής
ούτε στη μια ούτε στην άλλη κατάσταση.
Τον δε γέλωτα κατονόμασε ως το πιο εμφανές από τα πάθη, καθώς μόνος αυτός στέλνει το μήνυμά του
κατά τρόπο εμφανή, σαν να είναι κάποια επάνθιση
ή επιφλόγωση της διαθέσεως που φτάνει μέχρι το πρόσωπο.
(Ἰάμβλιχος, Προτρεπτικὸς ἐπὶ Φιλοσοφίαν -
Ἀπόδοση: Ἰαλυσσός)
