18 Νοεμβρίου 2015

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΟ ΤΡΙΖΟΝΙ



Το τριζόνι
Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης 
(Από τις «Μικρές Κυκλάδες»)
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία: Μαρία Σουλτάτου
 
Κοιμήθηκα κοιμήθηκα
στου γιασεμιού την ευωδιά,
στην ερημιά του φεγγαριού,
στο κυματάκι του γιαλού.

Οι άνθρωποι μ’ αρνήθηκαν,
κανείς δεν μου σιμώνει,
μόνο μού κάνει συντροφιά
της νύχτας το τριζόνι:

«Έννοια σου, λέει, έννοια σου
κι εγώ είμαι εδώ κοντά σου,
για συντροφιά στην έγνοια σου
και για παρηγοριά σου.

Τρι και τρι και τρι και τρι,
τί πικρή πού ’ναι η ζωή,
τί γλυκιά και τί πικρή,
τρι και τρι και τρι και τρι!»

Κοιμήθηκα κοιμήθηκα
στων αρχαγγέλων τη σκιά,
στων φύλλων το μουρμουρητό,
στων άστρων το χρυσό γιαλό.

Τί νά ’φταιξα της μοίρας μου
κι έτσι με φαρμακώνει,
μονάχα μου αποκρίνεται
της νύχτας το τριζόνι:

«Είμαι μικρό πολύ μικρό,
μα είναι ο Θεός μεγάλος,
αυτό ποτέ δε θα σ’ το πω
μήτε κανένας άλλος!

Τρι και τρι και τρι και τρι,
τί πικρή πού ’ναι η ζωή,
τί γλυκιά και τί πικρή,
τρι και τρι και τρι και τρι!»

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!