14 Ιανουαρίου 2008

"Η Ίρις του έδωσε τα χρώματα..."

ΔΟΜΗΝΙΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ -ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ (1541, Χάνδακας Κρήτης - 1614, Τολέδο Ισπανίας)

"Heredó...
Iris, colores.
Febo, luces (si no sombras, Morfeo)"

"Η Ίρις του κληροδότησε τα χρώματα,
Ο Φοίβος τα φώτα, κι ο Μορφέας τις σκιές "



LUIS DE GONGORA

Inscripción para el sepulcro

de Domínico Greco
Esta en forma elegante, oh peregrino,
de pórfido luciente dura llave,
el pincel niega al mundo más süave,
que dio espíritu a leño, vida a lino.

Su nombre, aún de mayor aliento dino
que en los clarines de la Fama cabe,
el campo ilustra de ese mármol grave;
venéralo y prosigue tu camino.
Yace el Griego. Heredó Naturaleza
Arte; y el Arte, estudio. Iris, colores.
Febo, luces (si no sombras, Morfeo).
Tanta urna, a pesar de su dureza,
lágrimas beba, y cuantos suda olores
corteza funeral de árbol sabeo.

Λουίς ντε Γόνγκορα
ΣΤΟ ΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΔΟΜΗΝΙΚΟΥ ΓΚΡΕΚΟ
Αυτός ο τύμβος ο πανόμορφος, διαβάτη,
με τον άπονο θόλο από λαμπρό πορφυρίτη
τον κόσμο ορφάνεψε από τ΄αβρότερο πινέλο
πού΄δωσε στο πανί ζωή, στο ξύλο πνεύμα.
Τ΄όνομά του, για δόξας πνοή πιο μεγάλη, τρισάξιο,
κι απ΄αυτή που κλείνουν οι μαγικοί της φήμης αυλοί,
φως τη βαριά μαρμαρόπλακα πλημμυρίζει του τάφου.
Προσκύνα και τράβα το δρόμο σου.
Εδώ κείτεται ο Γκρέκο. Του φανέρωσε η τέχνη την πλάση.
Την Τέχνη του χάρισε η σπουδή και τα χρώματα η Ίριδα.
Ο Φοίβος κι ο Μορφέας, με βεβαιότητα τις φωτοσκιάσεις.
Κι αυτή η υδρία από πένθιμο κυπαρισσόξυλο
τα δάκρυα, με τη σκληράδα της, ας πιεί τα βαριά.
Και περίσσια ας αναβλύσει αρώματα.
(Απόδοση: Δημήτρης Σιατόπουλος, από το βιβλίο "Ελ Γκρέκο -Ο ζωγράφος του θεού, Εκδ. Καστανιώτη, 2007)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!