14 Μαΐου 2013

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΛΕΝΗ...


Για την Ελένη (Διονύσης Τσακνής - Σπύρος Καββάδας)
Μουσική - στίχοι: Σπύρος Καββάδας

Η ονομασία "Ορθόλιθος" είναι από περιοχή τών Παξών.

Σαράντα κύματα απόψε θα περάσω,
από την χώρα των Ελλήνων θα διαβώ,
μέχρι των Τρώων τ' αφιλόξενα τα τείχη,
για σένα Ελένη… το δικό μου μυστικό…
Σαν Ηλιαχτίδα μες στα μάτια σου θα πέσω,
να σε ξυπνήσω από τον ύπνο τον βαθύ
και την ζωή μου σαν νερό θα αναταράξω,
να δω τους κύκλους της να σπάνε τη σιωπή.
Για σένα Ελένη, για σένα Ελένη…
Μες στο Εγώ μου τους πολέμους σας θα κλείσω
και θα χορέψω ένα Ζεϊμπέκικο βαρύ,
θα διαλυθώ, θα γίνω σκόνη να καθίσω
πάνω στου κόσμου το ατσάλινο σπαθί…
Και θα παντρέψω το μυαλό και την ψυχή μου
μήπως και μοιάσω έστω λίγο στο Θεό.
Μέσα στις χούφτες μου θα κλείσω τα καρφιά τους,
θα πάρω φόρα και θα πέσω στο κενό.
Για σένα Ελένη, για σένα Ελένη…
Μα εσύ Ελένη, δεν ανήκεις σε κανέναν,
Ιδέα είσαι και τρελλό κυνηγητό,
συγχώρα με που φεύγω νικημένος,
μα ούτε σήμερα δεν βγήκες να σε δω.
Και δεν μ’ αρέσει να μου λένε τί να κάνω
κι ούτε γουστάρω τα παιχνίδια σας αυτά∙
γιατί Ελένη πίσω σου πια δεν κοιτάζεις,
τώρα που φεύγουμε κι οι δυό μας στ’ ανοιχτά.
Γιατί  Ελένη, γιατί  Ελένη;
Γιατί  Ελένη, γιατί  Ελένη;
Για σένα Ελένη, για σένα Ελένη…
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!