13 Απριλίου 2009

Η ευ-ογκία ασφαλέστερον της μεγαλ-ογκίας * Ο σύμμετρος όγκος είναι ασφαλέστερος από τον μεγάλον όγκο!


Tόν ευθυμείσθαι μέλλοντα χρή μή πολλά πρήσσειν, μήτε ιδίηι μήτε ξυνήι, μηδέ όσσ΄ αν πράσσηι, υπέρ τε δύναμιν αιρείσθαι τήν εωυτού καί φύσιν· αλλά τοσαύτην έχειν φυλακήν, ώστε καί της τύχης επιβαλλούσης καί εις τό πλέον υπηγεομένης τώι δοκείν, κατατίθεσθαι καί μή πλέω προσάπτεσθαι των δυνατών. Η γάρ ευογκίη ασφαλέστερον της μεγαλογκίης.


Εκείνος ο οποίος έχει σκοπό να ζεί με αρμονική ψυχική κατάσταση (ευ-θυμία) πρέπει να μην αναμειγνύεται σε πολλές ιδιωτικές ή δημόσιες υποθέσεις, και σε όσα αναμιγνύεται, αυτά πρέπει να τα εκλέγει ώστε να μην είναι ανώτερα από την δύναμη και τις έμφυτες ικανότητές του. Αντιθέτως πρέπει να λαμβάνει μια τόσο μεγάλη προφύλαξη ώστε και στην περίπτωση κατά την οποία βάζει το χέρι της στις υποθέσεις του η τύχη και τόν βοηθά και κατά την αντίληψή του τον προωθεί προς τα εμπρός, να μην το παίρνει επάνω του και να μην φορτώνει τον εαυτό του με απαιτήσεις οι οποίες υπερβαίνουν τις δυνάμεις του. Διότι ο σύμμετρος όγκος είναι ασφαλέστερος από τον μεγάλον όγκο.


(Δημόκριτος, διασωθέν απόσπασμα από την "Ευεστώ" ή "Περί Ευθυμίης". Σύγχρονη Απόδοση: Ιαλυσσός)


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!