7 Φεβρουαρίου 2009

ΕΛΛΗΝΟ-ΙΝΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΙΝΔΟ-ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΗΣΕΙΣ

ΣΤΕΜΜΑ ΔΙΟΝΥΣΟΥ: ΚΩΝΟΣ ΠΙΤΥΟΣ.
Φωτο. Ιαλυσσός 2008

Η Ιστορία αναφέρει τρεις Ελληνικές Εκστρατείες που έγιναν Ανατολικά και έφτασαν μέχρι την Ινδία:
1.-Του Ηρακλέους,
2.-Του Διονύσου,
3.-Του Αλεξάνδρου.

Έτσι, εξηγούνται πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ των δύο Παραδόσεων, τα οποία αξίζει κανείς να μελετήσει..., αρκεί να είναι "μεμυημένος εις τα Διονυσιακά Μυστήρια":

« Άμα έφθασεν ο Αλέξανδρος εις την Νύσαν, απέστειλαν προς αυτόν οι Νυσαίοι τον άριστον εξ αυτών άνδρα, όστις ωνομάζετο Άκουφις, και μαζί με αυτόν τριάκοντα πρέσβεις εκ των επιφανεστέρων συμπολιτών των, δια να παρακαλέσουν τον Αλέξανδρον να αφήση τήν πόλιν εις τον θεόν ελευθέραν. Και εισήλθαν λοιπόν εις την σκηνήν του Αλεξάνδρου οι πρέσβεις και τον εύρον να κάθηται και να είναι σκονισμένος ακόμη από τον δρόμον και μαζί με τα άλλα όπλα να φορή την περικεφαλαίαν και να κρατή και το δόρυ· έμειναν δε έκθαμβοι, καθώς είδαν το πρόσωπόν του, και αφού έπεσαν εις την γήν, έμειναν σιωπηλοί επί πολλήν ώραν. Αφού δε ο Αλέξανδρος τους εσήκωσε και τους συνέστησε να λάβουν θάρρος, τότε ο Άκουφις λαβών τον λόγον είπε τα εξής :

«Ω βασιλεύ, σε παρακαλούν οι Νυσαίοι να τους αφήσης ελευθέρους και αυτονόμους από σεβασμόν πρός τον Διόνυσον· διότι ο Διόνυσος, αφού υπέταξε το Ινδικόν έθνος και εσκόπευε να κατεβή οπίσω εις την Ελληνικήν θάλασσαν (Μεσόγειον), συναθροίσας τους ανίκανους προς μάχην στρατιώτας, οι οποίοι μάλιστα ήσαν και Βάκχοι, κατώκισεν απ’ αυτούς ταύτην δα την πόλιν, δια να υπενθυμίζη αύτη εις τους μεταγενεστέρους την περιπλάνησίν του και την νίκην του, όπως ακριβώς και συ ο ίδιος και την Αλεξάνδρειαν έκτισες πλησίον του όρους Καυκάσου και άλλην Αλεξάνδρειαν εις την χώραν των Αιγυπτίων, και άλλας πολλάς, εκ των οποίων άλλας μέν έχεις κτίσει έως τώρα, άλλας δε θα κτίσης εις το μέλλον, επειδή έκαμες περισσότερα κατορθώματα από τον Διόνυσον. Νύσαν λοιπόν ωνόμασε την πόλιν ο Διόνυσος από το όνομα της τροφού του Νύσης και την χώραν Νυσαίαν· το δε όρος το οποίον κείται πλησίον της πόλεως και τούτο Μηρόν ωνόμασεν ο Διόνυσος, καθόσον, ως γνωστόν, κατά τον μύθον εντός του μηρού του Διός ηυξήθη. Και από τότε κατοικούμεν την Νύσαν ελευθέραν, και ημείς ζώμεν εις αυτήν ως πολίται αυτόνομοι και με κανονικήν πολιτειακήν κατάστασιν· ας έχης δε ως απόδειξιν του ότι αύτη εκτίσθη από τον Διόνυσον και το εξής: διότι, ενώ εις κανένα άλλο μέρος της χώρας των Ινδιών δεν φυτρώνει κισσός, εις τον τόπον μας φυτρώνει.»

( Αρριανού «Αλεξάνδρου Ανάβασις» Βιβλίο Ε΄, Εκδόσεις «Πάπυρος»)

ΠΗΓΗ: ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ 2009 ΚΥΚΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!