Ο ανθρώπινος νους συλλέγει, αποθηκεύει και
αναλύει δεδομένα. Την εξαιρετική του ικανότητα να τα αξιολογεί σαν πληροφορίες
οφείλει σε δύο λειτουργίες: τη λογική, πρωτίστως, και λιγότερο ή περισσότερο το
συναίσθημα.
Μια πληροφορία τελικά θα χαρακτηριστεί ως
ευχάριστη ή δυσάρεστη, αληθής ή ψευδής, χρήσιμη ή μη χρήσιμη.
Μια ευχάριστη, αληθής και χρήσιμη
πληροφορία δίνει θετικη ενέργεια και βοηθάει στην εξέλιξη. Η εμπειρία σαν
σύμβουλος του νου σε έναν κοσμο που βομβαρδίζεται από ψέματα, μισές ή
διαστρεβλωμένες αλήθειες, σκοπιμότητες και συνωμοσίες. Το «ευχάριστο» μπορεί να
το αντιμετωπίσει σαν «πολυ καλό για να είναι αληθινό». Αυτό λέει η λογική. Απο
την άλλη το συναίσθημα θέλει να το πιστέψει.
Έτσι απευθύνεται σε άλλα μυαλά για την
πιστοποίηση της. Παίρνει γνώμες, ακούει συζητήσεις, δημοσιοποιεί. Αυτο είναι το
πιο λεπτό σημείο.
Η ευχάριστη και χρήσιμη πληροφορία δεν
είναι για όλους ευχάριστη και χρήσιμη.
Είναι πολύ ενδιαφέρον το ποσο καλά μπορούν
ο φόβος και η ενοχή να κρύψουν την αλήθεια.
Αρκούν λίγα λεπτά τηλεοπτικού χρόνου για
να την καταδικάσουν.
Οι άνθρωποι όμως έχουμε ένα φυσικό χάρισμα
να διακρίνουμε την αλήθεια και συνήθως να την αποκαλύπτουμε. Πολλές φορές ο
πανικός του πολέμιου της αλήθειας είναι ένδειξη. Η επιθετικότητα, ο φανατισμός,
και η άρνηση επίσης!
Ζητάτε αποδείξεις!
Κάνετε την προσωπική σας έρευνα για όποια
πληροφορία σας δίνουν. Μη δέχεστε την ετυμηγορία των τηλεδικαστών.
