α.-αυτός που εγκαταλείπει μια λανθασμένη παλιά πεποίθηση.
β.-αυτός που αντιμετωπίζει τους φόβους του.
γ.-αυτός που παραδέχεται τις ελλείψεις του.
δ.-αυτός που ευχαρίστως ακούει μια παρατήρηση
ε.-αυτός που αναγνωρίζει για ποιο πράγμα είναι ικανός
στ.-αυτός που τα παθήματα τού γίνονται μαθήματα.
Η Ωριμότητα δεν είναι ένας μονοσήμαντος Προορισμός, αλλά ένας Δρόμος με πολλούς Σταθμούς.
Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;
«Σήκω,
η παλιά φιδομάνα και που τώρα
πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει
στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;
«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,
κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,
τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω
στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει
τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει
στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;
«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!