Η τραγελαφική «Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» του Γυμνασίου ξεγυμνώνει τη διαδικασία συγγραφής των σχολικών εγχειριδίωνΤο βιβλίο της «Ιστορίας Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» που από πέρυσι διδάσκεται στις τρεις τάξεις του Γυμνασίου της χώρας (φέτος και στην Κύπρο) και τυπώθηκε σε 580 χιλ. αντίτυπα, είχε όλες τις προϋποθέσεις να είναι ένα επαρκές σχολικό εγχειρίδιο. Είχε συγγραφείς τρεις γνωστούς φιλολόγους και εκπαιδευτικούς (Βαγγέλης Αθανασόπουλος, Νένα Κοκκινάκη, Πολυξένη Μπίστα)· είχε κριτές επίσης φιλολόγους και πανεπιστημιακούς (ανάμεσά τους ο και λογοτέχνης Μίμης Σουλιώτης)· είχε φιλολογικό επιμελητή (Μαρία Παπαηλιάδη)· είχε έναν άνθρωπο που όρισε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο ως «υπεύθυνη του μαθήματος και του υποέργου κατά τη συγγραφή» (Χρυσούλα Βέικου)· μία ακόμη εκπαιδευτικό που παρακολουθούσε τη διαδικασία συγγραφής και εκτύπωσης του έργου (Αντωνία Δημητράσκου).
Κι όμως... Ολοι αυτοί οι άνθρωποι κατάφεραν να παρουσιάσουν ένα αποτέλεσμα που προκαλεί κλαυσίγελο, αφού οι πραγματολογικές ανακρίβειες, οι ασαφείς και αδόκιμες εκφράσεις, οι λανθασμένες αντιγραφές από Ιστορίες της λογοτεχνίας κορυφαίων Ελλήνων και ξένων μελετητών (Λίνος Πολίτης, Μάριο Βίττι, Ρόντρικ Μπήτον), οι αυτοαναιρέσεις από τη μια σελίδα στην άλλη προκαλούν γέλια, θυμό και βαθιά απορία...
Ο φιλολογικός και εκπαιδευτικός κόσμος είναι ανάστατος και αντιδρά: με άρθρα σε φιλολογικά περιοδικά· με κείμενα στον Τύπο· με αναρτήσεις στο Διαδίκτυο, όπως η εξαντλητική αποδελτίωση λαθών του καθηγητή Γιώργου Ι. Λουπάση από το Γυμνάσιο Νέας Κυδωνίας Χανίων.
Τι συμβαίνει λοιπόν; Πώς γράφεται ένα σχολικό βιβλίο; Από ποιους ελέγχεται και με ποιες διαδικασίες; Ποιος αναλαμβάνει την παραγωγή του;ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ
