Αυτό αποδεικνύεται από την σωζόμενη Επιστολή τού Απολλωνίου στους Προβούλους (πρέσβεις, απεσταλμένους) των Καισαρέων της Παλαιστίνης.
"Καισαρέων προβούλοις.
Πρώτον εις πάντα θεών άνθρωποι δέονται και περί παντός, έπειτα πόλεων, τιμητέον γαρ δεύτερον πόλεις μετά θεούς και τα πόλεως προκριτέον παντί νουν έχοντι· ει δε μη πόλις μόνον είη, αλλά και μεγίστη της Παλαιστίνης αρίστη τε των αυτόθι μεγέθει και νόμοις και επιτηδεύμασι και προγόνων κατά πόλεμον αρεταίς έτι τε ήθεσι κατ΄ειρήνην, καθάπερ η υμετέρα πόλις, μάλιστα πασών των άλλων εμοί τε θαυμαστέα τιμητέα τε και άλλωι δε ομοίως παντί νουν έχοντι· τούτο μεν ουν εκ λόγου κοινού το προκριτικόν αν είη το κατά σύγκρισιν των πολλών.
Όταν δε και άρχηι πόλις ποτέ της προς ένα τιμής άνδρα πόλις ούσα και τούτον εαυτής ξένον και άποθεν, τι ή τούτου του ανδρός προς αμοιβήν ή υμών αν προς τίσιν άξιον είη; Τούτο μόνον ίσως, ει θεοφιλής τις ων τύχοι διά τινα φύσεως επιτηδειότητα, το εύχεσθαι τηι πόλει τα αγαθά τυγχάνειν υπέρ υμών, επείπερ ήσθην ήθεσιν Ελληνικοίς φαίνουσι το ίδιον αγαθόν και διά γραμμάτων κοινών.
Απολλωνίδην δε τον Αφροδισίου νεανίαν ερρωμενεστάτης φύσεως αξίας τε του υμετέρου ονόματος πειράσομαι χρήσιμον υμίν παρασκευάζειν εις έκαστα μετά και τύχης τινός αγαθής."
