«Ταλαίπωρος ἄρα τις σύ γε ἄνθρωπος εἶ καὶ οὐδὲ Ἀθηναῖος, ᾧ μήτε Θεοὶ πατρῷοί εἰσιν μήτε ἱερὰ μήτε ἄλλο μηδὲν καλὸν καὶ ἀγαθόν».
(Πλάτων, Εὐθύδημος, Κεφ. 28)
«Ὦ, μνηστῆρες ὑπέρβιον ὕβριν ἔχοντες...
Νέμεσις ἐξ ἀνθρώπων ἔσσεται!»
(Λόγος τοῦ Τηλεμάχου πρὸς τοὺς Μνηστῆρες)
Χτύπησαν τα μάρμαρα των ναών μας με τόσο μίσος
που φαντάζονταν πως συνέτριβαν την ίδια την καρδιά μας!
Και κατάφεραν να την πληγώσουν τόσο
που μετέτρεψαν τα μάρμαρα σε καρδιά μας,
αλλά και την καρδιά μας σε μάρμαρο...
Τί φριχτό γι΄ αυτούς και την Ιστορία
την ενοχή τους πάνω σε μάρμαρο να γράψουν!
Και τί στ΄ αλήθεια προσμένουν οι ένοχοι τώρα;
Εκδίκηση για ό,τι έκαναν;
Ή σωτηρία από το κακό που έφεραν;
Ό,τι έσπειραν αμείλικτα θα τους θερίσει!
Μα έρχονται τώρα οι οπαδοί τής λήθης
με νέους φόβους όλα να τα σβήσουν...
Ω, οι λήθιοι! Κοιτούν αλλά δεν βλέπουν,
παρεξηγώντας το λευκό του μαρμάρου
με το λευκό της ζύμης!
Εμπρός, λοιπόν, ζυμώστε το μάρμαρο της καρδιάς μας, αν μπορείτε!
Γνωρίστε το καλά, οι ένοχοι κι εσείς οι λήθιοι,
πως η Δικαιοσύνη της Ζωής κρατάει ζυγό
και στο δεξί της χέρι ξίφος κοφτερό...
για γομολάστιχα δεν έχει τρίτο χέρι!
Με μαρμαρένια πλέον την καρδιά,
οι Έλληνες, τί άλλο πια να φοβηθούμε;
Τα ιερά μας θα τα χτίσουμε ξανά
βγάζοντας το μάρμαρο από την καρδιά μας!
Γιώργος Λαθύρης
