«Ὅπως
λέει ὁ Ὅμηρος στὴν Ἰλιάδα (Ξ 216-7) ὁ
ἵμερος εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ 4 δῶρα τῆς Ἀφροδίτης, ποὺ ἔχει κλεισμένα μέσα στὴν
κεντημένη ζώνη της, τὸν ὀνομαζόμενο «κεστὸν ἱμάντα»:
«ἔνθ' ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δ' ἵμερος, ἐν δ' ὀαριστὺς
πάρφασις, ἥ τ' ἔκλεψε νόον πύκα περ φρονεόντων»
«χάρις καὶ πόθος εἶν’ αὐτοῦ, γλυκόλογα εἶναι μέσα,
συνομιλιά, καλὴ τὸν νοῦν νὰ κλέψη καὶ φρονίμων»
(Ἀπόδοση Ἰ. Πολυλάς).
«ἔνθ' ἔνι μὲν φιλότης, ἐν δ' ἵμερος, ἐν δ' ὀαριστὺς
πάρφασις, ἥ τ' ἔκλεψε νόον πύκα περ φρονεόντων»
«χάρις καὶ πόθος εἶν’ αὐτοῦ, γλυκόλογα εἶναι μέσα,
συνομιλιά, καλὴ τὸν νοῦν νὰ κλέψη καὶ φρονίμων»
(Ἀπόδοση Ἰ. Πολυλάς).
Τὰ 4 αὐτὰ δῶρα εἶναι ἐνδιαφέρον νὰ παρατηρήσει κανεὶς ὅτι σχετίζονται μὲ δύο κέντρα, τῆς καρδιᾶς καὶ τῆς κεφαλῆς.
Κατ’ ἀρχὰς ἡ φιλότης, ποὺ εἶναι ἡ ἀγάπη, ἀφορᾶ τὸ
κέντρο καρδιᾶς. Χωρὶς αὐτὴν δὲν νοεῖται ἐρωτικὴ σχέση στὴν ὁποία νὰ ἐφορεύει ἡ
Θεά. Ἀκολουθεῖ ὁ ἵμερος, ὁ ὁποῖος ἔχει νὰ κάνει μὲ μιὰ ἐνέργεια
ποὺ βγαίνει ἀπὸ τὰ μάτια, ποὺ βρίσκονται στὴν κεφαλή.
Ἡ ὀαριστὺς εἶναι τὰ γλυκόλογα, ποὺ
προϋποθέτουν τὸν λόγο, ὁ ὁποῖος ἐπίσης παράγεται στὸ κέντρο κεφαλῆς, καὶ τέλος,
ἡ πάρφασις εἶναι ἡ ψιθυριστὴ ἐρωτικὴ
συνομιλία, ποὺ προϋποθέτει τὴν συμμετοχὴ τῆς ἀκοῆς, μέσῳ τῶν ὤτων, τὰ ὁποῖα ἐπίσης
ἑδράζονται στὸ κέντρο κεφαλῆς.
Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι ὁ ἔρωτας, ποὺ
ἀνήκει στὴν δικαιοδοσία τῆς Θεᾶς Ἀφροδίτης, ἀνάβει μιὰ φλόγα στὴν καρδιά, ποὺ
συντηρεῖται ἀπὸ διεργασίες τῆς κεφαλῆς, καὶ μετὰ ἀκολουθεῖ τὸ κέντρο ζωῆς»...
