13 Δεκεμβρίου 2008

ΝΕΟΛΑΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ -ΧΩΡΑ ΧΩΡΙΣ ΜΕΛΛΟΝ


του Υποστρατήγου ε. α. K. Χ. Κωνσταντινίδη

Ποτέ στον 80ετή μου βίο δεν ένοιωσα τόσο λύπη, οδύνη, συντριβή, τόση απογοήτευση, ταπείνωση και προδοσία όσο σήμερα. Σήμερα βιώνω την σοβαρότερη κρίση της ζωής μου και μακάρι να είχα φύγει νωρίτερα και να μην είχα γεννηθεί.

Η καρδιά μου ραγίζει βλέποντας το ειδεχθές αυτό θέαμα της γενικής πυρπόλησης, ερήμωσης και καταστροφής των πάντων.

Η καρδιά μου ραγίζει να βλέπω Ελληνόπουλα να καίνε σαν αφιονισμένα, να λεηλατούν, να ρημάζουν, να δυσφημούν και να βιάζουν την Μητέρα τους Ελλάδα .

Η καρδιά μου ραγίζει να βλέπω τους πολιτικούς μας να διαπληκτίζονται για το ποιος θα διαχειρισθεί τ’ αποκαΐδια.

Η καρδιά μου ραγίζει να βλέπω τα κανάλια να ασχολούνται με αλλότρια, να χύνουν λάδι στη φωτιά και να μην ακούς κάποια φωνή λογικής, αυτοσυγκράτησης και νηφαλιότητος.

Η καρδιά μου ραγίζει να σύρεται η χώρα προς τον εμφύλιο πόλεμο και να απουσιάζουν φωνές αυτοσυγκράτησης και λογικής αλλά μόνον κραυγές ενός αρρωστημένου πάθους και φανατισμού (με φωτεινή εξαίρεση τον μπροστάρη Μίκη Θεοδωράκη).

Η καρδιά μου ραγίζει να βλέπω φοιτητές και μαθητές να έχουν χάσει κάθε επαφή με τους δασκάλους και το σχολείο, να καταστρέφουν, να καίνε σχολεία, θέατρα, βιβλιοθήκες, ιστορικά μνημεία κ.α.

Η καρδιά μου ραγίζει να βλέπω τους αυριανούς πολίτες να βιάζουν Θεσμούς και τον Νόμο και να μην ακούς φωνή διαμαρτυρίας, αυτοσυγκράτησης και νηφαλιότητος από τους ανθρώπους του πνεύματος, της εκκλησίας, της δικαιοσύνης, της παιδείας.

Η καρδιά μου ραγίζει όταν καταστρέφουν εν ψυχρώ την περιουσία και το επιτήδευμα του βιοπαλαιστή και λεηλατούν ασυγκράτητοι -μαζί με ξένους μετανάστες- το βιός Ελλήνων πολιτών.

Η καρδιά μου ραγίζει διότι δεν μπορούν να αντιληφθούν την οδύνη , τον πόνο και την αγωνία των γονέων και παππούδων τους που δημιουργήσαμε με πολύ ιδρώτα και αίμα όλα αυτά που καταστρέφουν.

Η καρδιά μου ραγίζει διότι αυτά τα ωραία και θαυμαστά νιάτα βρήκαν τον δρόμο της αυτοκαταστροφής για να μας κάνουν γνωστές τις εύλογες ανησυχίες, τους προβληματισμούς και την αγωνία, αδικία και παραλογισμό της εποχής μας.

Η καρδιά μου ραγίζει διότι και εγώ όντας ο γηραιότερος στο διαδίκτυο είμαι κοινωνός αυτής της ανατροπής και έκανα κι’ εγώ την επανάσταση μου μαζί τους, εναντίον του διεφθαρμένου και εγκληματικού κατεστημένου και της διεθνούς εξουσίας. Αλλά ποτέ δεν διανοήθηκα να βλάψω την πατρίδα και το λαό μας για να εκδικηθώ το κατεστημένο.

Η καρδιά μου ραγίζει διότι αυτή η νεολαία της αυτοκαταστροφής δεν έχει ιδεολογία, δεν έχει όραμα, δεν έχει σχέδια, δεν έχει ελπίδα, εφόδια που εμείς διαθέταμε τόσον κατά τον Β!ΠΠ, όσον και κατά τον επάρατο Εμφύλιο Πόλεμο και την Χούντα.

Η καρδιά μου ραγίζει διότι αυτά που καίτε, σπάτε και ρημάζετε εγγόνια μου, ανήκουν στους τωρινούς, στους προγόνους και στους επιγιγνομένους, και δικαιωματικά δεν σας ανήκουν, έως ότου γίνετε πολίτες.

Παιδιά μου σταματήστε το κακόγουστο και εξαιρετικά επικίνδυνο παιχνίδι της φωτιάς, διότι θα αφανισθείτε. Αυτή θα σας οδηγήσει στον Εμφύλιο Πόλεμο. Και σας λέω ότι υπάρχουν αναμεταξύ σας πολλοί ‘καλοθελητές’ και προβοκάτορες, που θα σας καταστρέψουν και θα σας κάνουν σκλάβους…

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!