ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ

Μεμνῆσθαι δὲ καὶ τοῦ ἐπιλανθανομένου 
ᾗ ἡ ὁδὸς ἄγει. ( Ἡράκλειτος ) 
Νὰ θυμᾶσαι κι αὐτὸν ποὺ λησμονεῖ
μὲς ἀπὸ ποῦ περνάει ὁ Δρόμος!

Κεῖνον τὸν  Ἡρακλείτειο χρησμὸ

νά ‘χεις σὰν φῶς μέσα στὸν νοῦ,

ἄγρυπνος σύ, μὲς στὸν πολὺν ἑσμό,

μεμνῆσθαι καὶ τοῦ ἐπιλανθανομένου…

Τὸν Ἥλιο ἂν μιὰ τὸν ἀρνηθεῖς,

χίλιες φορὲς σὲ ἀρνιέται!

Κλέφτρα Σελήνη σὰν γενεῖς,

χλωμὴ φωτιὰ πάνω στὴ Γῆς,

μὲ τί, Καρδιά, νὰ ζεσταθεῖς,

τοῦ  Ἥλιου ὁ Δρόμος ἂν ξεχνιέται;

Ἰαλυσσός