«Ζῆνα
δέ τις προφρόνως ἐπινίκια κλάζων
τεύξεται φρενῶν τὸ πᾶν,
τὸν φρονεῖν βροτοὺς ὁδώσαντα,
τὸν πάθει μάθος θέντα κυρίως ἔχειν.
Στάζει δ' ἀνθ' ὕπνου πρὸ καρδίας
μνησιπήμων* πόνος·
καὶ παρ' ἄκοντας ἦλθε σωφρονεῖν».
τεύξεται φρενῶν τὸ πᾶν,
τὸν φρονεῖν βροτοὺς ὁδώσαντα,
τὸν πάθει μάθος θέντα κυρίως ἔχειν.
Στάζει δ' ἀνθ' ὕπνου πρὸ καρδίας
μνησιπήμων* πόνος·
καὶ παρ' ἄκοντας ἦλθε σωφρονεῖν».
«Μα
όποιος του Δία τη νίκη από καρδιάς τιμά
της γνώσεως τον καρπό τρυγά.
Που ωδήγησε τον άνθρωπο στη γνώση
κ' έβαλε νόμο: πάθος μάθος,
που ώς και στον ύπνο, στην καρδιά μας
στάζει τον πόνο, που θυμίζει
με τρόμο τα παθήματά μας
κι αθέλητα μας συνετίζει».
της γνώσεως τον καρπό τρυγά.
Που ωδήγησε τον άνθρωπο στη γνώση
κ' έβαλε νόμο: πάθος μάθος,
που ώς και στον ύπνο, στην καρδιά μας
στάζει τον πόνο, που θυμίζει
με τρόμο τα παθήματά μας
κι αθέλητα μας συνετίζει».
Αισχύλου,
Αγαμέμνων στ. 175-181.
Απόδοση:
Ι. Γρυπάρης
* Μνησιπήμων <
μνησι- (ρ. μι-μνήσκω) + πήμων (πῆμα = πάθημα).
Μνησιπήμων Πόνος -Αυτός που μας υπενθυμίζει τα
παθήματα (πήματα ) ή προκαλείται από την ανάμνηση των παθημάτων μας. Η λέξη
"μνησιπήμων" είναι άπαξ ειρημένη στην τραγωδία «Αγαμέμνων» του
Αισχύλου.
