Η "ΚΟΚΚΙΝΟΤΡΙΧΗ ΦΟΡΑΔΑ" ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ "ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΒΟΣΚΕΣ" ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ...
Κοντράροντας την τραμουντάνα για ένα δεκαπεντάωρο, πιάσαμε αραξοβόλι
στο Δεκελί, απέναντι από τη Λέσβο. Κοιτώντας αυτή την καρπερή γη που
κατεβαίνει ομαλά και σμίγει με το Αιγαίο, οι μνήμες της φυλής
ζωντανεύουν και με παιδεύουν οι ατταβικά επιβιωμένες στο αίμα μου
εμπειρίες... Χιλιάδες πρόγονοι αρχίζουν ένα τρελλό ζεϊμπέκικο μες στο
αίμα μου...
Η Ασία, η Ασία! Ολάκερη μοιάζει σαν κοκκινότριχη φοράδα που
γεννοβολάει πληθυσμούς αμέτρητους στα καπούλια της. Έχει συνέχεια
στραμμένο το κεφάλι της προς τη Δύση, μαρμαρωμένη σ’ έναν ξέφρενο
καλπασμό. Η ανθρωπομυρμηγκιά που την κατοικεί, την σπειρουνίζει
ανελέητα, κι αυτή χυμάει την κάθε φορά προς τη Δύση, χρεμετίζοντας· την
τραβάνε τόσο οι πράσινες βοσκές της Ευρώπης...
Αλλά, καταδικασμένη καθώς είναι σε αυτόν τον άβολο, αιώνιο σχηματισμό
της γεωγραφικής ακινησίας, μεταδίδει ενστικτωδώς την κίνηση στους
κατοίκους της! Κι η τούρκικη χερσόνησος, το κεφάλι της ─κόκκινο από
μούστο και αίμα─ γυμνώνει δόντια, άσπρα από τον αιγαιοπελαγίτικο αφρό,
προς το μέρος της Γιουνανιστάν, προς τις θάλασσες και τη γη της παλιάς
Ελλάδας.
Αυτεινής της έλαχε η μοίρα να ετοιμάζει και να φοράει
καπίστρι σε τούτο το κεφάλι! Γι’ αυτό και από πανάρχαια χρόνια την
κατοικούσαν τούτη τη χερσόνησο της «Μικρής Ασίας», όπως χαϊδευτικά την
ονόμασαν οι ίδιοι- εννοώντας ότι, «άμα το κεφάλι είναι καπιστρωμένο,
τότε τα καπούλια ησυχάζουν»...
ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ
-
Εὖ δ' ἴστε, ὦ Ἀθηναῖοι, ὅτι πλεῖστον διαφέρει φήμη καὶ συκοφαντία. Φήμη μὲν γὰρ οὐ κοινωνεῖ διαβολῇ, διαβολὴ δὲ ἀδελφόν ἐστι συκοφαντί...
-
Τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἐφ' ἡμῖν , τὰ δὲ οὐκ ἐφ' ἡμῖν . Ἐφ' ἡμῖν μὲν ὑπόληψις , ὁρμή , ὄρεξις , ἔκκλισις καὶ ἑνὶ λόγῳ...
-
Ο Κροίσος, βασιλιάς των Λυδών, φοβούμενος την περαιτέρω επέκταση της δυνάμεως των Περσών και σχεδιάζοντας να τους ανακόψει με επιθετικό πόλε...
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ - CULTURAL MARXISM Προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου καὶ λήθης ἐγγιγνομένης ἐν αὐτῷ μᾶλλον καὶ δυναστεύει τὸ τῆς ...
-
Κόρυδος καὶ Κορύδαλος διαφέρει. κόρυδος μὲν γὰρ τὸ ὄρνεον, λέγεται δὲ Γῆς ἱερόν· Κορύδαλος δὲ δῆμος Ἀθήνησιν ἐν ᾧ Σωτείρας Κούρης ἱε...
-
Cursum perficio. Verbum sapienti: Quo plus habent, eo plus cupiunt. Post nubila, Phoebus. Iternum . Πλο ῦς ἐτελειώ...
-
Πίνακας του Αλεσάντρο Μποτιτσέλλι: Η Συκοφαντία του Απελλή. " Φοβερό πράγμα η άγνοια και αιτία για πολλές συμφορ...
-
Μορφὰς γὰρ κατέθεντο δύο γνώμας ὀνομάζειν· τῶν μίαν οὐ χρεών ἐστιν ἐν ᾧ πεπλανημένοι εἰσίν τἀντία δ’ ἐκρίναντο δέμας καὶ σήμα...
-
Ὄνος ἐνδυσάμενος λέοντος δορὰν περιῄει ἐκφοβῶν τὰ ἄλογα ζῷα . Καὶ δὴ θεασάμενος ἀλώπεκα ἐπειρᾶτο καὶ ταύτην δεδίττεσθαι. ...
-
Σφραγίζου τοὺς μὲν λόγους σιγῆι, τὴν δὲ σιγὴν καιρῶι. Να σφραγίζεις τους μεν λόγους με τὴν σιγή, τὴν δε σιγή με τον καιρό (τὴν κατ...
Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»
Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»
(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)
Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.
Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!
Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!
Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.
Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;
«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει
η παλιά φιδομάνα και που τώρα
πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει
στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;
«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,
κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,
τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω
στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει
τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει
στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;
«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός
* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!
