Χελιδόνα οἰκίᾳ μὴ δέχου.
Να μην
δέχεσαι χελιδόνι στην οικία σου!
Πυθαγόρειον Ἄκουσμα
(Πηγή: Ἰάμβλιχος, Προτρεπτικὸς ἐπὶ
Φιλοσοφίαν)
Συμβουλεύει· ῥᾴθυμον
καὶ μὴ διηνεκῶς φιλοπονοῦντα μηδὲ ἐπίμονον αἱρετιστὴν καὶ γνώριμον εἰς τὰ
σὰ δόγματα μὴ ἐπιδέχου, δεόμενα συνεχοῦς καὶ εὐτονωτάτης προσοχῆς καὶ
φερεπονίας διὰ τὴν τῶν ἐν αὐτοῖς ποικίλων μαθημάτων ἐξαλλαγὴν καὶ περιπλέκειαν.
Εἰκόνι δὲ ῥᾳθυμίας
καὶ ἐγκοπῆς χρόνων χελιδόνι κέχρηται, ὅτι μέρος τι τοῦ ἐνιαυτοῦ αὕτη ἐπιφοιτᾷ ἡμῖν
καὶ ὡσανεὶ ἐπιξενοῦται πρὸς βραχὺν καιρόν, τὸ δὲ πλεῖον ἀφίσταται καὶ ἀφανὴς
ἡμῖν ὑπάρχει.
Συμβουλεύει∙
να μην δέχεσαι στην διδασκαλία σου άνθρωπο
ράθυμο, ο οποίος δεν φιλοπονεί διαρκώς, ούτε κάποιον που εκφράζει επίμονα αιρετικές
απόψεις και είναι γνώριμός σου, καθώς οι βασικές θέσεις (δόγματα) της διδασκαλίας
απαιτούν συνεχή και έντονη προσοχή και διάθεση να κοπιάσει κανείς, λόγω της μεταλλαγής
και περιπλοκότητας των μαθημάτων που αυτή περιλαμβάνει.
Το άκουσμα αυτό χρησιμοποιεί συμβολικά το
χελιδόνι ως εικόνα ραθυμίας και μη συνεχούς παρουσίας κατά τον χρόνο, καθώς μέρος
μόνον του έτους συχνάζει στην οικία μας και μάλιστα σαν να φιλοξενείται για μικρό
διάστημα, ενώ τον περισσότερο χρόνο είναι μακρυά μας και εξαφανίζεται για μας.
(Ἰάμβλιχος, Προτρεπτικὸς ἐπὶ Φιλοσοφίαν -
Ἀπόδοση: Ἰαλυσσός)
