4 Απριλίου 2012

Η ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ 1828 - 1832




Εξετάζεται η Εξωτερική Πολιτική τού ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ, όπως προβάλλεται μέσα από σπάνια έγγραφα του Ιστορικού Αρχείου τής Εξωτερικής Πολιτικής τής ΡΩΣΙΑΣ.
Στη συνέχεια, περιγράφεται η χαώδης κατάσταση της ΕΛΛΑΔΑΣ, όταν ανέλαβε το ύπατο αξίωμα του Κυβερνήτη ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ, καθώς και οι προσπάθειές του για τη συγκρότηση σύγχρονου κράτους, που να εμπνέει το σεβασμό των πολιτών, αλλά και της ΕΥΡΩΠΗΣ, που παρακολουθούσε αμήχανη την αναγέννηση της Ελληνικής Πολιτείας.
Επίσης, ακούγονται αντικρουόμενες προσεγγίσεις και αξιολογήσεις για την προσωπικότητα, τους στόχους και τις βασικές αρχές της πολιτικής τού Κυβερνήτη. Αναλύονται τα οράματά του για μια ελεύθερη ΕΛΛΑΔΑ, ανεξάρτητη και κοινωνικά δίκαιη, αλλά και η προσφορά του στην υπόθεση της αναγέννησης και της χειραφέτησης του Ελληνισμού.
Τέλος, γίνεται εκτενής αναφορά στα χαρακτηριστικά τής Εξωτερικής Πολιτικής του, επισημαίνοντας τη μη μονιμοποίηση της ξένης παρέμβασης στα εσωτερικά αλλά και την προώθηση των Εθνικών Θεμάτων τής Χώρας.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!