25 Ιανουαρίου 2011

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΡΩΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ



Παρακολουθούμε την εξέλιξη του Αρχαίου Ελληνικού Νομίσματος από τα νομίσματα ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑΣ και την ανάπτυξη της νομισματοκοπίας στο βασίλειο της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, η οποία ξεκινά από τα μέσα του 6ου π. Χ. αιώνα, μέχρι τον χρυσό ΣΤΑΤΗΡΑ του Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ. Το Μακεδονικό νόμισμα αποκτά διεθνή χαρακτήρα, στον οποίο αντανακλάται η ιστορία του Ελληνιστικού κόσμου. Το ταξίδι στον κόσμο του χρήματος συνεχίζεται με τον Ρωμαϊκό κόσμο. Τα Ρωμαϊκά Νομίσματα δημιουργούν μία πρωτότυπη και αληθινή ιστορική πινακοθήκη των Ρωμαίων αυτοκρατόρων και οι Ρωμαίοι χαράκτες συνεχίζουν την τέχνη του νομισματικού πορτραίτου που παρέλαβαν από τους 'Έλληνες καλλιτέχνες. Ακολουθεί ο Βυζαντινός κόσμος, ο οποίος στάθηκε κυρίαρχος στη διεθνή αγορά για δέκα αιώνες, συνεχίζοντας την Ελληνιστική και Ρωμαϊκή παράδοση. Το κύρος του Βυζαντινού ΣΟΛΙΔΟΥ αλλά και των άλλων νομισματικών υποδιαιρέσεων ήταν μεγάλο και οι προσπάθειες απομίμησής τους πολλές. Νέα σύμβολα σηματοδοτούν τα βυζαντινά νομίσματα, όπως η μορφή ενός αγγέλου, το χριστόγραμμα, σύμβολα αυτοκρατορικής εξουσίας, η μορφή της Παναγίας και Άγιοι πολεμιστές. Τον 12ο αιώνα το Βυζαντινό Νόμισμα εξασθενεί, σηματοδοτώντας την αργή αλλά φθίνουσα πορεία μιας αυτοκρατορίας, όταν Βενετοί και Γενουάτες κάνουν την εμφάνισή τους στο Αιγαίο.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!