15 Νοεμβρίου 2010

ΕΚΑΣΤΩ ΖΩΩ, ΟΙΚΕΙΑΙ ΗΔΟΝΑΙ...

Ὄνους σύρματ'* ἄν ἑλέσθαι μᾶλλον ἢ χρυσὸν.

Οι όνοι (τα γαϊδούρια) θα επέλεγαν μάλλον τα άχυρα, παρά το χρυσάφι!

(Ηράκλειτος, απόσπ. 9)

 *σύρμα - εκ του ρ. σύρω, σημαίνει "παν ό,τι σύρεται", και ενδεικτικώς:
α.-το επισυρόμενο μακρύ γυναικείο φόρεμα,
β.-τα μακρυά κυματιστά μαλλιά,
γ.-το σκουλήκι τού ξύλου, το σαράκι,
δ.-το σκουπίδι,
ε.-το άχυρο,
ς.-το φρύγανο,
ζ.- το πίτουρο,
η.-στην μουσική, η στροφή των τόνων,
θ.-στην καθομιλουμένη, πάν μεταλλικόν νήμα...,

οπότε, αν κανείς θέλει να "πειραματιστεί" με την περαιτέρω ερμηνεία του αποσπάσματος αυτού, μπορεί απλώς να αντικαταστήσει  την "επιλογή" τών όνων... Ενδιαφέρον, επίσης, θα είχε το "πείραμα", τί θα επέλεγαν οι όνοι μεταξύ "δύο αχύρων"; Είναι βέβαιο ότι θα επέλεγαν το "μη χείρον";


Το απόσπασμα διασώζει ο Αριστοτέλης, στα "Ηθικά Νικομάχεια" και το πλαίσιο αναφοράς του έχει ως εξής:
 
Ἑτέρα γὰρ ἵππου ἡδονὴ καὶ κυνὸς καὶ ἀνθρώπου, καθάπερ Ἡράκλειτος φησιν ὄνους σύρματ' ἄν ἑλέσθαι μᾶλλον ἢ χρυσὸν· ἥδιον γὰρ χρυσοῦ τροφὴ ὄνοις.
 
Άλλη βεβαίως είναι η ηδονή τού αλόγου, άλλη τού σκύλου, και άλλη τού ανθρώπου, αφού, καθώς λέει ο Ηράκλειτος, οι όνοι (τα γαϊδούρια) θα επέλεγαν μάλλον τα άχυρα, παρά το χρυσάφι∙ διότι πιο ηδονική είναι για τους όνους η τροφή παρά το χρυσάφι.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!