H "τύχη" τού Ιερού τής Αγροτέρας Αρτέμιδος

KΑΣ. Σκάνδαλο μισού αιώνα με διαρκείς παρανομίες που έχουν αλλοιώσει την περιοχή στην οποία κάποτε υπήρχε ένα ποτάμι και ιερά, ενώ σήμερα βλέπουμε ό, τι έχει απομείνει από το Ιερό της Αγροτέρας Αρτέμιδος περιστοιχισμένο από πολυκατοικίες και βαλλόμενο από δεκάδες συμφέροντα.
Στην πραγματικότητα τα πάθη του μνημείου άρχισαν το 1778 όταν κατεδαφίστηκε και τα υλικά του χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση του τείχους των Αθηνών. Συνεχίστηκαν όμως με πλήθος παρανομιών τον 20ό αι. To 1958 και το 1960, δύο υπουργικές αποφάσεις «Περί αρχαιοτήτων» κηρύσσουν την κοίτη του Ιλισού ζώνη προστασίας 50 μ. εκατέρωθεν, ενώ το 1964 έχουμε την πρώτη απόφαση απαλλοτρίωσης από το ΚΑΣ.
Η προχθεσινή συνεδρίαση του Αρχαιολογικού Συμβουλίου ήταν η 12η για το ίδιο ζήτημα. Εξι αποφάσεις απαλλοτριώσεων έχουν ληφθεί ώς σήμερα και καμία δεν έχει εκτελεστεί αφού κάθε φορά εξέπνεε το 18μηνο. Δυο φορές μάλιστα έχει οριστεί και τιμή από τα δικαστήρια.
Προχθές θα έπρεπε να οριστεί επιτροπή αυτοψίας ώστε την επόμενη φορά το Συμβούλιο να κηρύξει την περιοχή ως αρχαιολογικό χώρο με ζώνη Α προστασίας. Αλλά μια ακόμη εμπλοκή που ήρθε από τους εκπροσώπους δικηγόρους των ιδιοκτητών οδήγησε τη συζήτηση του θέματος σε αναβολή. Μικρή μεν (λίγων ημερών) αλλά ενδεικτική. Το συγκεκριμένο οικοπέδο - αρχαιολογικός χώρος αποτελεί μια καυτή πατάτα που όσο περνάει ο καιρός κοστίζει στο ελληνικό Δημόσιο όλο και περισσότερα εκατομμύρια.
Μια κακή μοίρα κυνηγάει τον ναό της Αγροτέρας Αρτέμιδος. Για συμβολικούς όμως λόγους, το 2010 που το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 2.500 χρόνια από τη Μάχη του Μαραθώνα, πρέπει να δώσει και ένα τέλος στην υπόθεση. Πολύ περισσότερο που εκεί τελούνταν μεγάλες θυσίες ως εκπλήρωση του τάματος που είχαν κάνει οι Αθηναίοι στη θεά Αρτέμιδα για τη νίκη τους στη μάχη.
Το ΚΑΣ ομόφωνα γνωμοδότησε υπέρ της αναβολής της συζήτησης της υπόθεσης, προκειμένου να ρυθμιστούν τα θέματα πληρεξουσιότητας που τέθηκαν από τους παραστάτες δικηγόρους.
Ελπίζουμε στην επόμενη συζήτηση να δοθεί πράγματι ένα τέλος, γιατί και οι πολίτες ταλαιπωρούνται τόσα χρόνια και οι υπάλληλοι της αρμόδιας εφορείας πιέζονται για αποφάσεις που δεν εκτελέστηκαν και χρήματα που δεν κατέβαλε το τότε υπουργείο Πολιτισμού, ακόμη και όταν τα διέθετε.

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ