6 Οκτωβρίου 2008

Αυτό που ήσουν κάποτε, θα γίνεις ξανά ... Είσαι Έλληνας, είσαι Έλληνας!!!



Αυτό που ήσουν κάποτε, θα γίνεις ξανά!
Πρέπει να γίνεις, πρέπει να κλάψεις.

Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος!
Η εκπόρθηση να φτάσει ως τις ρίζες των βουνών!
Είσαι Έλληνας, είσαι Έλληνας!!!

Πίνεις την προδοσία με το γάλα,
πίνεις την προδοσία με το κρασί.

Ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος!
Πρέπει να δεις, πρέπει να γίνεις,
Αυτό που ήσουν κάποτε θα γίνεις ξανά!

Είμαστε δυό είμαστε δυό
κι η ώρα σήμανε οχτώ,
κλείσε το φώς, χτυπά ο φρουρός,
το βράδυ θα 'ρθουνε ξανά.

Ένας μπροστά ένας μπροστά
κι οι άλλοι πίσω ακολουθούν,
με τη σιωπή κι ακολουθεί,
το ίδιο τροπάρι το γνωστό.

Βαράνε δυό βαράνε τρείς,
βαράνε χίλιοι δεκατρείς!
Πονάς εσύ, πονάω κι εγώ,
μα ποιός πονάει πιό πολύ,
θα 'ρθεί καιρός να μας το πεί.

Είμαστε δυό είμαστε τρείς,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς!
Kαβάλα πάμε στο καιρό,
με τον καιρό με τη βροχή,
το αίμα πήζει στη πληγή,
ο πόνος γίνεται καρφί.

Ο εκδικητής ο λυτρωτής,
είμαστε δυό είμαστε τρείς,
είμαστε χίλιοι δεκατρείς!

Στίχοι - Μουσική - Τραγούδι: Μίκης Θεοδωράκης
Αναρτήθηκε από:
Ετικέτες , ,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!