Νέα ευρήματα από το Αρχοντικό Πέλλας που αφήνουν άφωνο τον σημερινό άνθρωπο πιστοποιούν την εγκατάστασή τους στην περιοχή από τον 7ο αιώνα π.Χ.
Ηνεαρή κοπέλα βρέθηκε μέσα στον τάφο της με ένα χάλκινο επίχρυσο στεφάνι να τη συνοδεύει αλλά και με μια πήλινη κεφαλή σε φυσικό μέγεθος που μας δίνει, αιώνες μετά, το πρόσωπό της. Ταφές ανδρών με τον πλούσιο πολεμικό εξοπλισμό τους και γυναικών με τα κοσμήματά τους που αφήνουν άφωνο τον σημερινό άνθρωπο. Γιατί οι χρυσοφόροι Μακεδόνες δεν παύουν να εκπλήσσουν την αρχαιολογική κοινότητα διεθνώς, όπως απέδειξε και εφέτος η ανασκαφή στο νεκροταφείο του οικισμού του Αρχοντικού, μόλις πέντε χιλιόμετρα από την Πέλλα. Σαράντα τρεις τάφους έφεραν στο φως το 2008 οι αρχαιολόγοι της ΙΖ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων, ο κ. Παύλος Χρυσοστόμου και η κυρία Αναστασία Χρυσοστόμου , με χρονολόγηση για κάποιους στην Εποχή του Σιδήρου, για άλλους στην Αρχαϊκή εποχή και για άλλους στους Κλασικούς και Πρώιμους Ελληνιστικούς χρόνους. Από τον 7ο αιώνα π.Χ., δηλαδή, ως τον 3ο π.Χ. Κάτι που πιστοποιεί χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβητήσεων ότι η εγκατάσταση των Μακεδόνων στην περιοχή είχε γίνει ήδη στο β΄ μισό του 7ου αιώνα π.Χ.
Στο αστικό κέντρο του Αρχοντικού άλλωστε- το αρχαίο όνομά του δεν έχει ακόμη πιστοποιηθεί επιγραφικά- η κατοίκηση επισημαίνεται ήδη από την 6η χιλιετία π.Χ. ενώ σταματά στα Υστεροβυζαντινά χρόνια (14ος αιώνας). Κατά τη διάρκεια των προϊστορικών και των ιστορικών χρόνων μάλιστα ως και το τέλος του 5ου αιώνα π.Χ., όταν η Πέλλα επιλέχθηκε από τον βασιλιά Αρχέλαο ως νέα πρωτεύουσα της Μακεδονίας, αποτελούσε τη σημαντικότερη πόλη της Βόρειας Βοττιαίας (της χώρας των βουκόλων), περιοχής μεταξύ των ποταμών Αξιού και Λουδία. Ο λόγος; Ηταν ιδρυμένο στο μέσον μιας εύφορης περιοχής πάνω στο σταυροδρόμι των βασικών οδικών αξόνων της Κάτω Μακεδονίας και κοντά στην τότε ακτογραμμή του Θερμαϊκού Κόλπου, αποτελώντας νευραλγικό σημείο ελέγχου και ορμητήριο των Αργεάδων Μακεδόνων με επικεφαλής τους Τημενίδες.
Στους τάφους λοιπόν των ανδρών Μακεδόνων οι ανασκαφείς βρήκαν εφέτος τα χάλκινα κράνη τους, τα σιδερένια όπλα (ξίφος, αιχμές δοράτων και μαχαίρια), χρυσά, αργυρά, χάλκινα και σιδερένια κοσμήματα (τα αποκαλούμενα «εποφθάλμια», επιστόμια, επιστήθια, περόνες, δαχτυλίδια, ταινίες και ελάσματα), επίσης σιδερένια ομοιώματα αγροτικής άμαξας, επίπλων, οβελών και κρατευτών, πήλινα ειδώλια θεοτήτων, συμποσιαστών, ζώων και πουλιών, καθώς και πήλινα και χάλκινα αγγεία.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ