27 Ιουνίου 2008


Του λόγου αρεται μέν εισιν εξ: Ελληνισμός, Σαφήνεια, Κυριολογία, Συντομία, Ευσυνθεσία, Ευπρέπεια· κακίαι δε ταύταις αντικείμεναι ομοίως εξ: Βαρβαρισμός, Ασάφεια, Ακυρολογία, Μακρολογία, Κακοσυνθεσία, Απρέπεια.

( Ηρωδιανός ο Απολλωνίου)

Η ουσιαστική πάλη του εξελισσόμενου ανθρώπου είναι ανάμεσα στις έξι αυτές αντιθέσεις! Ανάμεσα στον Ελληνισμό και τον Βαρβαρισμό, την Σαφήνεια και την Ασάφεια, την Κυριολογία και την Ακυρολογία, την Συντομία και την Μακρολογία, την Ευσυνθεσία και την Κακοσυνθεσία, την Ευπρέπεια και την Απρέπεια! Είναι μια διαχρονική πάλη ανάμεσα στον Έλληνα Λόγο και την Βαρβαρική Αλογία, κατά το πάλαι και το νυν... Χρέος του Έλληνος είναι να αναπτύξει τις έξι αρετές του λόγου, απομιμούμενος καθ΄ όλα την μεθοδικότητα και την εργατικότητα της μέλισσας: Να δομήσει την κάθε αρετή ως στέρεα πλευρά ενός κανονικού εξαγώνου, δηλαδή μιας κυψέλης, ως ιδανική κατοικία του Μέλιτος - Έλληνος Λόγου!

Ιαλυσσός

ΠΗΓΗ: ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ
Αναρτήθηκε από:
Ετικέτες , ,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!