25 Μαρτίου 2008

25η μηνός Δύστρου = Μαρτίου: Πανάρχαια Ελληνική Εορτή στην Πίσα της Ήλιδος / Ολυμπία...


Με αυτήν την Πανάρχαια Ελληνική Εορτή προς τιμήν του Ηλίου (εξ ού και Ήλις και Ηλεία ο τόπος) συντονίστηκαν οι κοντινοί πρόγονοί μας για την Ελευθέρωση και Ανύψωση της Ιερής Ελλάδος... Γι΄αυτό και εγίνονταν αρματοδρομίες στην Ολυμπία Γη μεταξύ των πρασίνων και κυανών, συμβολίζοντας τον θεϊκό -και εν τέλει κοινό- αγώνα μεταξύ Δήμητρος (Γή - πράσινο) και Ποσειδώνος (Θάλασσα - κυανούν)...
Ιδού και η σχετική πληροφορία - τεκμήριο, από την Χρονογραφία του Ιω. Μαλάλα:

"Ο δε της Πισαίων χώρας βσιλεύς Οινόμαος αγώνα επετέλει επί τα Ευρώπεια μέρη μηνί Δύστρωι τωι και Μαρτίωι κε΄(25) τωι Ηλίωι Τιτάνι ως υψουμένωι αγωνιζομένης της γης και της θαλάσσης, ό εστι Δήμητρος και Ποσειδώνος, των υποκειμένων στοιχείων τωι Ηλίωι... εις εορτήν του Ηλίου και εις τιμήν των υπ΄αυτόν τεσσάρων στοιχείων, τούτ΄ εστί της γης και της θαλάσσης και του πυρός και του αέρος..." (Ιωάννης Μαλάλας, Χρονογραφία, σελ. 138, Εκδόσεις Ηλιοδρόμιον, Αθήνα 2001 / 2777 α.Ο. από Ολυμπιάδος)

ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ
Αναρτήθηκε από:
Ετικέτες , ,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!