Τὸ γὰρ Βέβαιον καὶ Πιστὸν καὶ Ὑγιές, τοῦτο ἐγώ φημι εἶναι τὴν ἀληθινὴν Φιλοσοφίαν...
Αυτό που έχει Βεβαιότητα, Αξιοπιστία και Υγίεια, αυτό λέω εγώ ότι είναι η αληθινή Φιλοσοφία...
~ΠΛΑΤΩΝ - Δεκάτη Επιστολή~
24 Νοεμβρίου 2016
O SOLE MIO - Ο ΗΛΙΟΣ ΜΟΥ
'O
sole mio
Che
bella cosa 'na jurnata 'e sole
n'aria
serena doppo na tempesta
pe'll'aria
fresca pare gia' na festa
che
bella cosa 'na jurnata 'e sole.
Ma
n'atu sole cchiu' bello, oi ne'
'o
sole mio sta nfronte a te!
'o
sole o sole mio
sta
nfronte a te ... sta nfronte a te.
Luceno'e
llastre d'a fenesta toia;
'na
lavannara canta e se ne vanta
e
pe'tramente torce, spanne e canta
luceno'e
llastre d'a fenesta toia.
Ma
n'atu sole cchiu' bello, oi ne'
'o
sole mio sta 'nfronte a te!
'o
sole, 'o sole mio
sta
'nfronte a te ... sta 'nfronte a te.
Quanno
fa notte e'sole se ne scenne
me
vene quase'na malincunia;
soto
a fenesta toi restarria
quando
fa notte e'o sole se ne scenne.
Ma
n'atu sole cchiu' bello, oi ne'
'o
sole mio sta 'nfronte a te!
'o
sole o sole mio
sta
'nfronte a te ... sta 'nfronte a te.
Τί ωραίο πράγμα που είναι η ηλιόλουστη
μέρα,
ο καθαρός αέρας μετά απ’ την καταιγίδα,
από τον φρέσκο αέρα ήδη αρχίζει η γιορτή,
τί ωραίο πράγμα που είναι η ηλιόλουστη μέρα!
Μα ένας άλλος ωραιότερος Ήλιος υπάρχει,
o Ήλιος μου είναι η όψη σου!
Ο Ήλιος, Ήλιε μου,
είναι η όψη σου… η όψη σου!
Υπάρχει φως στα τζάμια του παραθύρου σου
μια πλύστρα τραγουδά και καυχιέται
κι ενώ στύβει, απλώνει και τραγουδάει
υπάρχει φως στα τζάμια του παράθυρού σου.
Μα ένας άλλος ωραιότερος Ήλιος υπάρχει,
o Ήλιος μου είναι η όψη σου!
Ο Ήλιος, Ήλιε μου,
είναι η όψη σου… η όψη σου!
Καθώς νυχτώνει και ο Ήλιος βασιλεύει,
σχεδόν με πιάνει μελαγχολία∙
θα παραμείνω στο παράθυρό σου
καθώς νυχτώνει και ο Ήλιος βασιλεύει.
Μα ένας άλλος ωραιότερος Ήλιος υπάρχει,
o Ήλιος μου είναι η όψη σου!
Ο Ήλιος, Ήλιε μου,
είναι η όψη σου… η όψη σου!
Ειπόντος τινός: «Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;» Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»
Όταν κάποιος του είπε: «Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;» Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»