4 Φεβρουαρίου 2008

"ΗΛΕΚΤΡΑ" - ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ (1962) - ΜΕΡΟΣ 12/12

Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΘΟΝΗ

"Η καλύτερη μεταφορά αρχαίας τραγωδίας στην οθόνη. Η ταινία αντικαθιστά τη θεατρική σκηνή με το οικείο τοπίο της ελληνικής φύσης, καταργώντας την απόσταση του χρόνου. Μακριά από τα Μυκηναϊκά ανάκτορα και παντρεμένη μ' έναν χωρικό, η Ηλέκτρα του Ευριπίδη - Κακογιάννη είναι ανθρώπινη, λιγότερο μοιραία και χαρακτηρολογικά πιο πλούσια από αυτήν του Σοφοκλή. Θα εκδικηθεί το φόνο του πατέρα της και δε θα μετανιώσει για την πράξη της, ενώ η Κλυταιμνήστρα, επιφανειακά ασφαλής πίσω από την εξουσία της, είναι τρομοκρατημένη από την πιθανότητα εκδίκησης – πρόσωπα που δεν είναι μοιρολατρικοί εκτελεστές θεϊκών εντολών, αλλά θεληματικά άτομα που πράττουν, αμφιβάλλουν και ενεργούν αυτόβουλα.
Τιμήθηκε με βραβεία στο Φεστιβάλ Καννών και Βερολίνου και διεκδίκησε ξενόγλωσσο Οσκαρ."

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!