26 Ιανουαρίου 2008

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΥΒΡΙΣ


Ύβρις καλείται μιά μεγάλη προσβολή του ανθρώπου εναντίον του ανθρώπου, της φύσεως ή και του θείου. Υβρις είναι ακόμη και η βαρειά παραβίαση του ηθικού νόμου. Δυστυχώς σήμερα βιώνουμε σε πολλά επίπεδα τέτοιες ύβρεις, οι οποίες όλες μαζί συνιστούν μιά φοβερή σε διαστάσεις Παγκόσμια Ύβρι. Μερικοί την ονομάζουν και «Παγκόσμια Συνωμοσία». Το όνομα όμως δεν έχει σημασία όσο η ουσία.

Τα ‘4’ Κακά της Ανθρωπότητος.

Οι τέσσαρες μεγαλύτερες ύβρεις που διαπράττει σήμερα το ανθρώπινο γένος -ή έστω ανέχεται να διαπράττονται- από τις ξεκομμένες απο τον λαό αυταρχικές ηγεσίες του είναι :

1. Η ύπαρξη των Πυρηνικών Οπλων και των λοιπών Όπλων Μαζικής Καταστροφής.

2. Η συστηματική Καταστροφή του Φυσικού Περιβάλλοντος.

3. Η διεξαγωγή πολύνεκρων Πολέμων και εξοντωτικών Εξοπλισμών.

4. To κραυγαλέο Δημοκρατικό Χάσμα που χωρίζει την πλειοψηφία των Ανθρώπων από την Ηγεσία τους.

ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΕΛΛΗΝ


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!