Τριέσπερον Ηρακλέους

Η λέξη "Ηρακλής" αποτελεί προσωνυμία του Ηλίου και δηλώνει την ανίκητη δύναμή του να διαλύει κάθε κακό, το οποίο τείνει να σχηματίζεται ιδίως στον αέρα.
Ο φιλόσοφος Πορφύριος στο "Περί Αγαλμάτων" (Εκδ. Ηλιοδρόμιον, 2000) λέει με σαφήνεια τα εξής:
"Καθό δε απαλεξίκακος εστί των επιγείων ο Ήλιος, Ηρακλέα αυτόν προσείπον εκ του "κλάσθαι προς τον αέρα" απ΄ανατολής εις δύσιν ιόντα". Το ρήμα κλάω-ώ σημαίνει θραύω, τσακίζω... Άρα, ο ανίκητος Ήλιος ως Ηρακλής θραύει, τσακίζει, διαλύει κάθε τυφωνικό σχηματισμό που εκδηλώνεται ιδίως στο πεδίο του αέρος... Πώς το επιτυγχάνει αυτό ο Ηρακλής; Πρωτίστως διά του Έλληνος - Ηλιακού Λόγου. Γι΄αυτό, όπου αρθρώνεται Ελληνικός Λόγος, το τυφωνικό Ψεύδος καταρρέει...
(Τα υποχθόνια όντα ξέρουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κυριαρχήσουν επί γης, αν δεν βρουν τρόπους να μας αποκόψουν από τις ενέργειες του Ηλίου -ορατές και αόρατες. Φαίνεται ότι αυτό αποτελεί παλιά ιστορία, που, δυστυχώς για μας, επαναλαμβάνεται κατά τρόπο ανελέητο και στις μέρες μας: Βλ. αεροψεκασμούς σε όλη τη γη, κατευθυνόμενη πληροφόρηση, κλπ).

Το Τριέσπερον άρχιζε/αρχίζει την εσπέρα του Χειμερινού Ηλιοστασίου (21η προς 22α Δεκεμβρίου, που είναι και η μεγαλύτερη νύκτα του έτους) και ολοκληρώνεται με την ανα-Γέννηση του Ηλίου (την νύκτα της 24ης προς ξημέρωμα 25ης Δεκεμβρίου). Έτσι, ορθά, θα μπορούσε να ονομαστεί η συμβατική 25η Δεκεμβρίου (σε κάθε περίπτωση, η 4η ημέρα από το Χειμερινό Ηλιοστάσιο) Νεο-ήλια (Noel) ή, άλλως: Ηλιού-γεννα...
Αυτό εκφράζεται κωδικοποιημένα στην συμβολική "μυθική γλώσσα" της Ελληνικής Παραδόσεως ως εξής:
«Φασί, Δία, συγκοιμώμενον Αλκμήνηι, πείσαι τον Ήλιον μη ανατείλαι επί τρείς ημέρας. Όθεν και επί τρείς νύκτας συγκοιμηθείς αυτήι ο Ζεύς, τον Τριέσπερον Ηρακλέα εποίησε.»

Ιαλυσσός