16 Νοεμβρίου 2007

Ζ ΕΥ Σ

«Ο Θεός ο δικός μας είναι ειρηνικός και σε όλα πράος, όπως αρμόζει να είναι ο Θεός που εφορεύει σε μια Ελλάδα σε ομόνοια και χωρίς εσωτερική αναταραχή.

Γι αυτό δίνουμε όψη ήρεμη και σεμνή και χωρίς λύπη σ' αυτόν που παρέχει τα πάντα και τον πλούτο και τη ζωή, τον κοινό των ανθρώπων Πατέρα και Σωτήρα και Φύλακα…

Διότι ο Ζευς είναι ο μόνος από τους Θεούς που αποκαλείται Πατήρ και Βασιλεύς, αλλά και Πολιεύς και Ομόγνιος και Φίλιος και Εταιρείος και επίσης Ικέσιος και Ξένιος και Επικάρπιος.

Και χιλιάδες άλλα επικλητικά ονόματα έχει, που δείχνουν την αγαθοποιό του δύναμη.

Και ονομάστηκε Βασιλεύς για την εξουσία και την δύναμή του.

Πατήρ για την φροντίδα που δίνει στον άνθρωπο και για την πραότητά του.

Πολιεύς διότι είναι ο Προστάτης του νόμου και του κοινού οφέλους.

Ομόγνιος για την συγγένεια Θεών και ανθρώπων.

Φίλιος δε και Εταιρείος διότι ενώνει όλους τους ανθρώπους και θέλει να είναι αγαπημένοι μεταξύ τους και κανείς να μην είναι εχθρός ή πολέμιος κανενός.

Ικέσιος λέγεται επειδή εισακούει και είναι Ελεήμων σε όσους δέονται προς αυτόν

και Φύξιος διότι καταφύγιο προσφέρει μακρυά από τα κακά,

αλλά και Ξένιος, διότι δεν πρέπει να παραμελούμε τους ξένους, ούτε και να θεωρούμε αλλότριο κανέναν ανάμεσα στους ανθρώπους.

Τέλος, Κτήσιος και Επικάρπιος αποκαλείται, καθώς αυτός είναι ο Αίτιος και ο Δοτήρ του πλούτου και της δύναμης...»

Δίων ο Χρυσόστομος (1ος μ.χ. αι.)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!