"Ουκ εν τω πολλώ το ευ αλλά εν τω ευ το πολύ"
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:
"Εδώ και πολύ καιρό μιλάμε και γράφουμε για την επικοινωνία και το Μάρκετιγκ από αυτή την στήλη και το κατά 99% των γραφόμενων βγαίνουν από βιβλία που συντάχθηκαν από Αμερικανούς και Δυτικοευρωπαίους ως το Μάρκετινγκ σαν το αντικείμενο να είναι κάτι το καινούργιο, το εντελώς πρόσφατο που γεννήθηκε με την δημιουργία και την εξέλιξη των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης.
Είναι βέβαια αλήθεια ότι η επιστημονικοποίηση αν μου επιτρέπεται η λέξη και η κωδικοποίηση της τέχνης της προώθησης των προϊόντων, έγινε κυρίως σε Αγγλικά και Αμερικάνικα Πανεπιστήμια, όμως οι βασικές αρχές που διέπουν το Μάρκετινγκ και την επικοινωνία όχι μόνο δεν είναι καινούργιες αντιθέτως είναι τόσο παλιές όσο και η ελεύθερη αγορά.
Δια του λόγου το αληθές προτάσσω το αρχαίο μας ρητό, όπως και μια πάρα πολύ ωραία ανάλυση που παραθέτω αυτολεξεί και που βρήκα ψάχνοντας το διαδίκτυο, στην Ιστοσελίδα www.heliodromion.gr. Απόλαυσα την ανάλυση αυτή όπως και τις μεγάλες αλήθειες που αυτή εμπεριέχει για όλους εμάς που η επικοινωνία είναι καθημερινή έγνοια και ανησυχία.
«Η σχέση ποσότητας και περιεχομένης ουσίας ήταν πάντα μια σχέση γνωστή με ακρίβεια μόνο στους Μυημένους. Η σχέση αυτή δεν προκύπτει τυχαία. Η ποσότητα / το πολύ, είναι το διαθέσιμο μέσον ενός αριθμού ομοειδών πραγμάτων (λ.χ. 1, 10, 20 ποτήρια νερού, 4, 40, 200 σελίδες τυπωμένου χαρτιού). Η περιεχόμενη ουσία / το ευ, είναι ο γενεσιουργός λόγος που δίνει υπόσταση στην ποσότητα (λχ. μια κουταλιά καφέ σε 1 ποτήρι νερού, η γνώση / πληροφορία που μπαίνει σε 1 τυπωμένη σελίδα χαρτιού). Κανονικά, η ποσότητα οφείλει να υπηρετεί την περιεχόμενη ουσία, αλλά δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο. Και έτσι βλέπουμε δεκάδες, εκατοντάδες σελίδες τυπωμένου χαρτιού χωρίς σχεδόν καμιά ή με ελάχιστη γνώση / πληροφορία. Κι αυτό είναι μια άσκοπη και ανώφελη καταπόνηση του εγκεφάλου. Το αντίθετο, δηλαδή η τοποθέτηση ικανής ουσίας σε λίγη ποσότητα-χώρο είναι μια αρχαία εσωτερική τέχνη, που υπηρετεί τον Νόμο της Οικονομίας από τον οποίο διέπεται η Φύση. Έτσι, ο καφές γίνεται τόσο πιο δυνατός σε όσο λιγότερη ποσότητα νερού διαλύεται (διαφορετικά γίνεται "νεροζούμι"). Η γνώση γίνεται πιο λειτουργική, διεισδυτική και χρήσιμη σε όσο λιγότερες σελίδες αναλύεται. Δηλαδή, όταν δεν πλατειάζει -με αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία- αλλά "σώζεται" μέσα στην αναγκαία και ικανή έκταση... Εδώ βασίζεται και η αρχή των αινιγμάτων, των συμπυκνωμένων ρητών και των χρησμών των αρχαίων Μαντείων» (Ιαλυσσός).
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"
