27 Οκτωβρίου 2007

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940.


ΔΕΙΤΕ ΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΑΙΡ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, ΠΑΠΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΠΑΤΕΡΑΔΩΝ ΜΑΣ, ΠΡΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΟΤΕ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ:




ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΑΛΛΑΞΑΝ... ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΕΠΙΣΗΣ!
ΔΙΟΤΙ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΕΙΣΒΑΛΛΟΥΝ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΕΔΑΦΗ (ΑΠΟ ΞΗΡΑΣ, ΑΕΡΟΣ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΗΣ), ΑΛΛΑ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ ΝΑ ΕΙΣΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ ΜΑΣ -ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ.

ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ, ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ.
ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ "ΣΗΜΑΙΑ" ΤΟΥΣ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΑΠΛΟΙ ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΙ.
ΕΤΣΙ, ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ -ΚΟΝΤΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΩΤΕΡΟΥΣ- ΑΝΤΙ ΝΑ "ΜΕΘΑΜΕ" ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΥ ΕΝΤΕΧΝΑ ΜΑΣ "ΣΕΡΒΙΡΕΤΑΙ"... ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΟΥΜΕ:
1) ΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ;
2) ΠΟΥ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΟΔΗΓΕΙ; ΚΑΙ
3) ΑΝ ΑΥΤΗ Η "ΑΛΛΑΓΗ" ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ Ή ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ...



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!