30 Οκτωβρίου 2007

ΕΠΙΚΛΗΣΙΣ ΠΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ


Αλέξανδρε, άριστε των Ελλήνων αρχηγέτη, λεοντόθυμε,

Φιλίππου και Ολυμπιάδος «το ζην», Μακεδονίας αγλαό τέκνο,

Αριστοτέλους «το ευ ζήν», Φιλόσοφε της δράσης, ανίκητε.

Αχιλλέως μιμητά, Ομήρου λάτρη, τιμωρέ της βαρβαρικής Ύβρεως,

ακαταπόνητε στις μάχες και τους αγώνες, δικαίων ξιφοφόρε.

Συ που γνωρίζεις να λύνεις κάθε κόμπο με το ξίφος της ισχύος σου,

συ που δεν ηττήθηκες σε καμμιά μάχη, εξουδετερώνοντας

ακόμα και το ίδιο το Πνεύμα της Ήττας, που από τότε σε μίσησε·

άπτερος η Νίκη στην καρδιά σου, δεν είχε άλλο Ιερό πιο τιμημένο.

Έσο αρωγός, Αρήιε μαχητά, Ηράκλειο γέννημα, λεοντόμορφε!

Μετάγγισε στην καρδιά μας την φλόγα της ανίκητης ορμής σου!

Κατάπαυσε τις προκλήσεις των υβριστών, σύ ο τιμωρός κάθε ύβρεως!

Προστάτεψε την Πατρώα Γή σου από κάθε επιβουλή, Άρη Μακεδόνα!

ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!