5 Αυγούστου 2015

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ -ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ-  ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΌ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΔΗΛ. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ (ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑ-) ΚΑΙ ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗΣ ΦΛΥΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΑΣ ΣΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ.  
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΝ ΣΤΙΣ ΣΚΙΩΔΕΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΟΥ ΑΡΝΗΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΕΥΟΥΝ ΠΕΡΙΧΑΡΑΚΩΜΕΝΟΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ "ΜΑΖΙΚΕΣ" ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ...  
ΟΙ ΛΙΓΟΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ ΔΙΝΟΥΝ ΕΝΑΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ "ΜΑΤΑΙΟ" ΑΓΩΝΑ... ΑΛΛΑ, ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ, ΔΙΟΤΙ ΜΟΝΟΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΑΦΥΠΝΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΓΕΤΑΙ ΤΟ ΟΝ, Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ: "ΑΓΩΝ, Ο ΤΟ ΠΑΝ ΦΕΡΩΝ"! 
Αναρτήθηκε από:
Ετικέτες ,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!