Ο "Ἀράβιος αὐλητής" ήθελε μιά δραχμή για να αρχίσει να παίζει, αλλά
τέσσερις για να σταματήσει! Την παροιμία αυτή χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι
για τους "ἀπαύστως διαλεγομένους", αυτούς δηλ. που μιλούσαν
ακατάπαυστα!
"Ἀραβία, ἡ χώρα, ὡς Αἰθιοπία. δύο δ' εἰσίν, ἡ μὲν ἀρωματοφόρος μεταξὺ Περσικῆς καὶ Ἀραβικῆς θαλάσσης, ἡ δὲ μᾶλλον δυτικὴ συνάπτουσα πρὸς μὲν τὴν δύσιν Αἰγύπτῳ πρὸς ἄρκτον δὲ Συρίᾳ. περὶ ἧς ὁ Περιηγητὴς Διονύσιός φησι:
«τῆς δ' ἂν ἴδοις προτέρω νοτιώτερον οἶμον ὁδεύων
Ἀραβίου κόλπου μύχατον ῥόον, ὅστε μεσηγύ
εἰλεῖται Συρίης τε καὶ Ἀραβίης ἐρατεινῆς».
τὸ ἐθνικὸν Ἀράβιος, ὡς ἡ παροιμία «Ἀράβιος αὐλητής», ἣν ἔταττον ἐπὶ τῶν ἀπαύστως διαλεγομένων, ἢ διὰ τὸ μηδένα Ἑλλήνων
διασκευάσασθαι τὴν αὐλητικὴν ὡς οὖσαν βάναυσον καὶ παντελῶς ἀνελεύθερον, ἀλλὰ
βαρβάροις αὐληταῖς χρῆσθαι. διὸ καὶ ὁ «Ἀράβιος αὐλητής», ὃς «δραχμῆς μὲν ηὔλει τεττάρων δ' ἐπαύετο». τὸ ἐθνικὸν [Ἀράβιος] καὶ Ἄραβος καὶ Ἀράβισσα."
ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ - "ΕΘΝΙΚΑ",
ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ, ΑΘΗΝΑ 2015 -2η ἔκδοση