Παρὰ λύχνον μὴ ἐσοπτρίζου.
Να μην
εξετάζεις τον εαυτό σου μέσα στον καθρέφτη με το φως του λύχνου!
Πυθαγόρειον Ἄκουσμα
(Πηγή: Ἰάμβλιχος, Προτρεπτικὸς ἐπὶ
Φιλοσοφίαν)
Πυθαγορικώτερον συμβουλεύει τὸ φιλοσόφει μὴ προστρέχων μὴ ταῖς κατ’ αἴσθησιν φαντασίαις, αἵτινες φῶς μέν τι περὶ τὰς καταλήψεις ποιοῦσι, λυχνοειδὲς μέντοι καὶ οὐχὶ φυσικὸν οὐδὲ
ἀληθές, ἀλλὰ μᾶλλον ταῖς κατὰ τὸ νοητικὸν ἐπιστημονικαῖς, ἀφ’ ὧν λαμπροτάτη
τις εὐαυγία καὶ ἀδιάπταιστος περὶ τὸ τῆς
ψυχῆς ὄμμα συνίσταται…
Το Άκουσμα
αυτό συμβουλεύει κατά τρόπο απολύτως Πυθαγορικό να φιλοσοφεί κανείς χωρίς να προστρέχει στις κατ’ αίσθησιν φαντασίες,
οι οποίες δίνουν μεν κάποιο φως σχετικά με τις αντιλήψεις που σχηματίζουμε, αλλά αυτό είναι λυχνοειδές και όχι φυσικό ούτε
αληθινό, αλλά να στηρίζεται μάλλον στις ακριβογνωστικές παραστάσεις του νοητικού,
από τις οποίες δημιουργείται ένα είδος λαμπρότατης και άπταιστης διαύγειας γύρω από τον οφθαλμό της ψυχής…
(Ἰάμβλιχος, Προτρεπτικὸς ἐπὶ Φιλοσοφίαν -
Ἀπόδοση: Ἰαλυσσός)
