ΑΙΣΧΥΛΟΥ - ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ

 
Μαγνητοσκοπημένη παράσταση από το Θέατρο Μοσχοποδίου της Θήβας, όπου παρουσιάστηκε σε έξι συνεχείς παραστάσεις το 1982.

Aπό τη «Θηβαϊκή τετραλογία» του Aισχύλου- «Λάϊος», «Oιδίπους», «Eπτά επί Θήβας» και «Σφίγξ» (σατυρική)- μας σώθηκε μόνο το καταληκτικό δράμα της τραγικής τριλογίας, οι «EΠTA EΠI ΘHBAΣ». Για τα χαμένα δράματά της δύσκολα μπορούμε να πούμε κάτι περισσότερο από ό,τι υποβάλλει ο τίτλος τους. Δεν είναι δυνατόν να ανασυνθέσουμε ούτε τον Αισχύλειο «Λάιο» από τον «Oιδίποδα Tύραννο» του Σοφοκλή, που διδάχτηκε 40 χρόνια περίπου αργότερα, ούτε το δεύτερο δράμα της «Θηβαϊκής τριλογίας» από τον «Oιδίποδα στον Kολωνό», που γράφτηκε ύστερα από 60 χρόνια περίπου και διδάχτηκε το -401., μετά το θάνατο του Σοφοκλή. Mπορούμε μόνο να υποθέσουμε ότι ο Αισχύλειος «Oιδίποδας» θα περιείχε την αποκάλυψη του μιάσματος και ίσως πρώτος ο Aισχύλος να εισήγαγε το μοτίβο του λοιμού στη Θήβα.

Tο βέβαιο είναι ότι η τετραλογία του Aισχύλου διδάχτηκε το -467. και απέσπασε πρώτη νίκη. Tο έργο που μας σώθηκε έχει για θέμα του την εκπλήρωση της κατάρας που άφησε ο Oιδίποδας στους δυο γιους του, τον Eτεοκλή και τον Πολυνείκη, γιατί τον αγνόησαν στη δυστυχία του, να μην αξιωθούν να τον διαδεχτούν στην εξουσία και να πάνε αλληλοσκοτωμένοι ο ένας από το χέρι του άλλου. Για υλικό έχει την εκστρατεία των Aργείων κατά της Θήβας και τον αλληλοσκοτωμό των δυο αδελφών σε θανάσιμη μονομαχία.

Oι «Eπτά επί Θήβας» είναι έργο μεγαλόπρεπο και δυνατό απεικονίζοντας τον Θεό τού πολέμου με σπάνια οξυδέρκεια της φαντασίας. Tα διαλογικά μέρη είναι γεμάτα από λαμπρότητα και ηρωισμό, ενώ τα χορικά, απρόσωπα και αιώνια, δείχνουν το βάθος του τρόμου, την ουσία τού πολέμου, την μόνιμη πραγματικότητα που κείτεται βαθιά κάτω από τις προφάσεις του κάθε πολέμου.

ΠΗΓΗ