4 Φεβρουαρίου 2013

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ - ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑ



Η σειρά ερευνά το είδος των Ελληνικών σπηλαίων αλλά και των ευρημάτων, παρέχοντας πληροφορίες για την κοινωνική ζωή και τα αρχαιολογικά υλικά, από την παλαιολιθική εποχή μέχρι και τη ρωμαϊκή περίοδο. 

Το συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς με τον τίτλο «ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ, ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΠΑΝΑ» προβάλλει λατρευτικούς χώρους που παραπέμπουν στη γενέτειρα του μύθου του τραγοπόδαρου Θεού ΠΑΝΑ. 

Ο φακός περιηγείται σημαντικά λατρευτικά σπήλαια, όπως η «ΛΥΧΝΟΣΠΗΛΙΑ» ή Σπήλαιο του ΠΑΝΟΣ, που βρίσκεται στους πρόποδες της ΠΑΡΝΗΘΑΣ
το Σπήλαιο του ΠΑΝΟΣ στο ΔΑΦΝΙ
το Σπήλαιο Νυμφολήπτου στη ΒΑΡΗ,
και το ΚΩΡΥΚΕΙΟ ΑΝΤΡΟ στον ΠΑΡΝΑΣΣΟ
ενώ παράλληλα παρατίθενται πληροφορίες για τις τελετουργίες, θρησκευτικές δοξασίες των αρχαίων Ελλήνων και πληθώρα ευρημάτων που ήρθαν στο φως.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!