2 Νοεμβρίου 2012

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ - ΧΡΥΣΑΕΤΟΣ



ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ
Μουσική - Στίχοι: Δημήτρης Υφαντής
Ερμηνεία: Γιάννης Χαρούλης

Στου δράαα- έεε, στου δράκου την καμπούρα,
πάνω στης ράχης το φτερό,
στ’ άγρια τα κάστρα πολεμάω
κι έτσι τους χρόνους μου μετρώ!
Στ’ άγρια τα κάστρα πολεμάω
κι έτσι τους χρόνους μου μετρώ!

Φτιάααχνω φαρέ- φτιάααχνω φαρέτρα, 
μαύρη απ’ της νύχτας τα μαλλιά,
πάνω στης γης τ’ αλάτι γράφω
και τραγουδώ με τα σκυλιά…
Πάνω στης γης τ’ αλάτι γράφω
και τραγουδώ με τα σκυλιά…

Την κούουου- έεε, την κούπα μου γεμίζω,
κερνάω το Φίδι για να βγει,
όρθιος στον Ήλιο να γροικάω...
Στον ουρανό τού Αετού η κραυγή!
Όρθιος στον Ήλιο να γροικάω...
Στον ουρανό τού Αετού η κραυγή!

 
Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΦΙΔΙ...
ΨΗΦΙΔΩΤΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ.



 ΧΡΥΣΑΕΤΟΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΔΙΚΤΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Αναρτήθηκε από:
Ετικέτες , , ,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!