24 Ιουνίου 2012

ΑΙΣΧΥΛΟΥ -ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ




H παράσταση τού «Προμηθέα Δεσμώτη» τού Αισχύλου που ανέβηκε από το Αμφι-θέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου το 1992, στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.
Παίζουν: Νικήτας Τσακίρογλου, Λήδα Τασοπούλου, Σωτήρης Βάγιας, Θωμάς Κινδύνης, Ελευθερία Ρήγου, Παναγιώτης Ζαγανιάρης, Κώστας Αθανασόπουλος, Μαρία Διακουμάκου, Κάκια Ιγερινού, Μίνα Χειμώνα, Μαρία Αλβανού, Ζαχαρούλα οικονόμου, Στέλλα Κρούσκα, Ελευθερία Ρήγου, Φλώρα Φλεβα, Ευαγγελία Ανδριτσάνου, Ντίνα Γκάτζιου, Ματθίλδη Μαγγίρα, Γιάννα Ζωίδου, Αριελ Κωνσταντινίδου, Ελευθερία Σαπουντζή, Κωνσταντίνα Ψωμά .
Σκηνοθέτης: Σπύρος Ευαγγελάτος
Μετάφραση: Κ.Χ. Μύρης
Τηλεσκηνοθεσία: Σταμάτης Χονδρογιάννης
Σκηνικά - Κοστούμια: Γιώργος Ζιάκας
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός - Μπήλιω Μωραΐτη
Εκγύμναση χορού: Μαρία Αλβανού
Επιμέλεια φωτισμού: Ανδρέας Μάρκου
Αναρτήθηκε από:
Ετικέτες ,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!