27 Ιουνίου 2012

ΟΙ ΔΕΛΦΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΤΟΥ 1927




Ο σκηνοθέτης ΤΑΚΗΣ ΜΟΥΖΕΝΙΔΗΣ και η χορογράφος ΚΟΥΛΑ ΠΡΑΤΣΙΚΑ, που συμμετείχαν στη θεατρική παράσταση «ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ» του ΑΙΣΧΥΛΟΥ το 1927, ξεδιπλώνουν τις αναμνήσεις τους και μιλούν για τις ενέργειες της ΕΥΑΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ, που θα πραγματοποιούσαν το όραμα του συντρόφου της ΑΓΓΕΛΟΥ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ.

Σημαντικό μέρος τους αφιερώματος καλύπτεται από την προβολή αποσπασμάτων της ταινίας των αδελφών ΓΑΖΙΑΔΗ, στα οποία και προβάλλονται είτε στιγμιότυπα από τους Αγώνες στο Στάδιο των Δελφών, είτε στιγμές από τη θεατρική παράσταση. 

Ο ΘΑΝΟΣ ΒΕΛΟΥΔΙΟΣ, συνεργάτης των ΣΙΚΕΛΙΑΝΩΝ, δίνει πληροφορίες που αφορούν στην προετοιμασία του εγχειρήματος ενώ ο θεατρολόγος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΠΑΘΗΣ παρουσιάζει την πλήρη ιδεολογική προσέγγιση με την οποία σχεδιάστηκε και παρουσιάστηκε το κείμενο του ΑΙΣΧΥΛΟΥ στους Δελφούς. 

Η ΚΟΥΛΑ ΠΡΑΤΣΙΚΑ, συναισθηματικά φορτισμένη, κλείνει το αφιέρωμα μιλώντας για το τέλος της ΕΥΑΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΥ.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!