ΜΑΚΡΥΣ ΒΑΡΥΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ...
Στίχοι: TXC – ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ
*********
Θά‘'ναι ένας μακρύς βαρύς χειμώνας.
Θά‘'ναι τώρα δυο χιλιάδες χρόνια χειμώνας.
Τελειώνει ένας αιώνας , μπαίνει νέος αιώνας.
Και νά 'μαι τώρα μοναχός οδοιπόρος
μέσα στο χώρο, τον χρόνο,
μες στον ανθρώπινο φθόνο και δόλο,
να ψάχνω τόπο να σταθώ πάνω από τον κόσμο ψηλά
να ψάχνω τρόπο να κοιτάξω και να δώ καθαρά.
Βλέπω ανθρώπους να ζούνε σε παράδοξους κόσμους
μακριά από τη φύση και τους φυσικούς νόμους
σε συνθήκες πνευματικού σκότους, γεννούν απογόνους
και τους μαθαίνουν στους ίδιους αφύσικους τρόπους!
Έτσι γεννιούνται και πεθαίνουν δίχως δίψα για γνώση.
Κανείς δεν ξέρει να βιώσει, μόνο να επιβιώσει,
αφού αυτά που μαθαίνει είναι αυτά που κρατά.
Είναι τα ίδια που περνάνε από γενιά σε γενιά.
Η οικογένεια είναι ανίκανη να δώσει παιδεία
και μια ψευδαίσθηση γνώσης δίνουν απλά τα σχολεία,
και η ψυχαγωγία που δεν άγει τα ήθη.
Θαμπώνει και κοιμίζει τα πλήθη, προάγει τη λήθη.
Και για να πούμε και τα σύκα - σύκα, τη σκάφη - σκάφη:
Κανείς δεν μπορεί να ψάξει βιβλιοθήκες ράφι - ράφι
και ν' αναγνώσει, γνώση και να διαδώσει μια δόση,
αφού αυτοί που την έχουνε σώσει, την έχουν κλειδώσει!
Και με πληγώνει καθώς βλέπω νεαρές ψυχές
να καταστρέφονται λες και δεν βλέπουν τα λάθη του χθες
από κακές διδαχές, από άγνοια και κακές συμβουλές
από παράνοια μερικές φορές.
Αφού δεν πήραν παιδεία, που αποτελεί ιδανικής κοινωνίας τον θεμέλιο λίθο,
επιλέγουν κακία δεν επιλέγουν την οδό της Αρετής, όπως ο Ηρακλής στον μύθο.
Δεν βλέπουν ψηλά, δεν βλέπουν κι οι επόμενες γενιές ψηλά, αφού δεν πήραν παιδεία.
Είναι ένας φαύλος κύκλος!
Μας εγκλωβίζει και μας στροβιλίζει σα νά’ ναι κυκλώνας.
Και θά ναι ένας μακρύς βαρύς χειμώνας...
Θά ναι τώρα δυο χιλιάδες χρόνια ένας μακρύς βαρύς χειμώνας...
