2 Οκτωβρίου 2011

ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ ΧΟΡΟΣ...




Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Ερμηνεία: Νανά Μούσχουρη

Μάνα μάνα, καλομάνα,
σήκω χτύπα την καμπάνα,
γιατί πάλι στη Βλαχέρνα
στράγγιξε του κόσμου η στέρνα.
Και δεν ήρθε ακόμα Εκείνος,
της Ελευθεριάς ο κρίνος,

να τσακίσει με την φτέρνα
τα φτερά του δράκοντα!


Τρέμουν Μπογιάροι, βρε
κι Οθωμανοί
το παλικάρι, βρε
τον Διγενή!


Μάνα μάνα, πικρομάνα,
στην Γραβιά στην Αλαμάνα,
το τραγούδι μου το είπα.
Χτύπα την καμπάνα χτύπα!
Ώσπου να'ρθει πάλι κάποιος,
τώρα πού 'ν' ο κόσμος σάπιος,
για να λιώσει μες στην τρύπα
την καρδιά του δράκοντα!

Τρέμουν Μαγιάροι, βρε
κι Αλαμανοί
το παλικάρι, βρε
τον Διγενή!

Μάνα μάνα, μαυρομάνα,
βάλε το νερό στη γράνα,
για ν' αρχίσει τον αγώνα
με κοντάρι και σφεντόνα.
Κι όταν ο καιρός γυρίσει,
κατά του Θεού την κρίση
να σαρώσει απ' τον αιώνα
την γενιά του δράκοντα!

Τρέμουν Χαζάροι, βρε
κι Αγαρηνοί
το παλικάρι, βρε
τον Διγενή!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός


Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός


(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!


Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!