21 Ιανουαρίου 2011

Η ΧΡΥΣΗ ΑΚΜΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ



Παρουσιάζεται η εξέλιξη του αρχαίου ελληνικού νομίσματος από τις ΓΛΑΥΚΕΣ της ΑΘΗΝΑΣ στο τέλος του 6ου αιώνα π.Χ., το τετράδραχμο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας μέχρι τα Αρχαϊκά Νομίσματα της ΚΟΡΙΝΘΟΥ, που αποτέλεσαν διεθνή νομίσματα της εποχής, εξαιτίας της διάδοσής τους στον τότε γνωστό κόσμο.
Το ταξίδι στον κόσμο του χρήματος συνεχίζεται με τα Νομίσματα της ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ και ΣΙΚΕΛΙΑΣ, των ΣΥΡΑΚΟΥΣΩΝ, τα Νομίσματα της ΗΛΙΔΟΣ, τα Δίδραχμα της ΚΑΤΩ ΙΤΑΛΙΑΣ, τον Ασημένιο Στατήρα της ΘΑΣΟΥ μέχρι τα Νομίσματα της ΚΡΗΤΗΣ του 5ου και 4ου π. Χ. Αιώνα, που μαρτυρούν τη συνέχεια του Μινωικού Πολιτισμού μέχρι τα Ελληνιστικά χρόνια. Δίνονται πολύτιμες πληροφορίες για την ιστορία και τον πολιτισμό των πόλεων.
Επίσης, μέσα από τις χιλιάδες τύπους των αρχαίων νομισμάτων προβάλλονται οι μορφές μιας μεγάλης τέχνης που έμεινε μέσα στο χρόνο ζωντανή, τέλεια χαραγμένη πάνω στις δύο όψεις ενός μικρού ασημένιου Ελληνικού νομίσματος, που παρελαύνουν οι Θεοί και τα Ιερά τους σύμβολα, τα εγχώρια προϊόντα της Ελληνικής γης, επιγραφές ονομάτων πόλεων, σύμβολα κοινωνικής και πολιτικής εξουσίας.

ΔΕΙΤΕ: ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Αναρτήθηκε από:
Ετικέτες , ,
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ

Ειπόντος τινός:
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»

Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»

(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)

Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.

Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!

Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!

Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.



Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;

«Σήκω, σαΐτεψε το φίδι, πώχει αφήκει

η παλιά φιδομάνα και που τώρα

πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει

στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;

«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,

κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,

τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω

στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει

τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει

στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;


«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός


* οσκρός = κεντρί, δηλητήριο
Ο Έλληνας, τέκνο του ΔευκΑλίωνος, μάχεται συνΕχώς!