Τὸ γὰρ Βέβαιον καὶ Πιστὸν καὶ Ὑγιές, τοῦτο ἐγώ φημι εἶναι τὴν ἀληθινὴν Φιλοσοφίαν... Αυτό που έχει Βεβαιότητα, Αξιοπιστία και Υγίεια, αυτό λέω εγώ ότι είναι η αληθινή Φιλοσοφία... ~ΠΛΑΤΩΝ - Δεκάτη Επιστολή~
16 Δεκεμβρίου 2010
ΠΥΡΟΣ ΤΡΟΠΑΙ...
<Γῆ> θάλασσα διαχέεται, καὶ μετρέεται εἰς τὸν αὐτὸν λόγον, ὁκοῖος πρόσθεν ἦν ἢ γενέσθαι γῆ.
Οι τροπές του πυρός είναι πρώτον μεν η θάλασσα• της δε θαλάσσης το ήμισυ γίνεται γη και το άλλο ήμισυ καυτός άνεμος.
Η γη διαχέεται σε θάλασσα και μετριέται με τὴν ίδια αναλογία που είχε και πριν γίνει γη.
(Ηράκλειτος, απόσπ. 31)
Το απόσπασμα αυτό διασώζει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, στο έργο του «Στρωματείς», εξηγώντας τα δύο αποσπάσματα ως εξής:
Πυρὸς τροπαὶ πρῶτον θάλασσα, θαλάσσης δὲ τὸ μὲν ἥμισυ γῆ, τὸ δὲ ἥμισυ πρηστὴρ• δυνάμει γὰρ (Ἡράκλειτος) λέγει ὅτι πῦρ ὑπὸ τοῦ διοικοῦντος λόγου καὶ θεοῦ τὰ σύμπαντα δι' ἀέρος τρέπεται εἰς ὑγρὸν τὸ ὡς σπέρμα τῆς διακοσμήσεως, ὃ καλεῖ θάλασσαν, ἐκ δὲ τούτου αὖθις γίνεται γῆ καὶ οὐρανὸς καὶ τὰ ἐμπεριεχόμενα• ὅπως δὲ πάλιν ἀναλαμβάνεται καὶ ἐκπυροῦται, σαφῶς διὰ τούτων δηλοῖ· <γῆ> θάλασσα διαχέεται, καὶ μετρέεται εἰς τὸν αὐτὸν λόγον, ὁκοῖος πρόσθεν ἦν ἢ γενέσθαι γῆ.
Οι τροπές του πυρός είναι πρώτον μεν η θάλασσα• της δε θαλάσσης το ήμισυ γίνεται γη και το άλλο ήμισυ καυτός άνεμος. Ο Ηράκλειτος λέει ότι ο τα πάντα διοικών λόγος και θεός δυνάμει μετατρέπει το πυρ διά μέσου του αέρος σε υγρό, δημιουργώντας αυτό που αποκαλεί «θάλασσα», ως σπέρμα της όλης διατάξεως –διακοσμήσεως- του σύμπαντος. Από αυτή (την κοσμική «θάλασσα») δημιουργείται η γη κι ο ουρανός και όλα όσα εμπεριέχουν. Το πώς δε πάλιν αναλαμβάνονται και εκπυρώνονται τα πάντα, το δηλώνει σαφώς με τούτα: Η γη διαχέεται σε θάλασσα και μετριέται με τὴν ίδια αναλογία που είχε και πριν γίνει γη.
ΟΙ 10 ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ 7 ΗΜΕΡΩΝ
-
Εὖ δ' ἴστε, ὦ Ἀθηναῖοι, ὅτι πλεῖστον διαφέρει φήμη καὶ συκοφαντία. Φήμη μὲν γὰρ οὐ κοινωνεῖ διαβολῇ, διαβολὴ δὲ ἀδελφόν ἐστι συκοφαντί...
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ - CULTURAL MARXISM Προϊόντος δὲ τοῦ χρόνου καὶ λήθης ἐγγιγνομένης ἐν αὐτῷ μᾶλλον καὶ δυναστεύει τὸ τῆς ...
-
Τῶν ὄντων τὰ μέν ἐστιν ἐφ' ἡμῖν , τὰ δὲ οὐκ ἐφ' ἡμῖν . Ἐφ' ἡμῖν μὲν ὑπόληψις , ὁρμή , ὄρεξις , ἔκκλισις καὶ ἑνὶ λόγῳ...
-
Αμφιπρόσωπη Ερμαϊκή Στήλη. Γενειοφόρος και Αγένειος Ερμής... Το Πέρασμα από την μια κατάσταση στην άλλη...
-
Νομίζω δὲ δύο τὰ ἐναντιώτατα εὐβουλίᾳ εἶναι, τάχος τε καὶ ὀργήν, ὧν τὸ μὲν μετὰ ἀνοίας φιλεῖ γίγνεσθαι, τὸ δὲ μετὰ ἀπαιδευσίας καὶ βραχύτη...
-
Ἀνδρὶ σοφῶι πᾶσα γῆ βατή • ψυχῆς γὰρ ἀγαθῆς, πατρὶς ὁ ξύμπας κόσμος. Για τον σοφό άνθρωπο κάθε γη είναι βατή • διότι για την αγαθή ψυχή...
-
Ἄριστος τρόπος τοῦ ἀμύνεσθαι τὸ μὴ ἐξομοιοῦσθαι! Ο καλύτερος τρόπος να αμύνεσαι, είναι να μην εξομοιώνεσαι με τον αντίπαλό σου! (Μάρκ...
-
Ἡ ρ ά κλειτος ἔ λεγε τ ὴ ν ο ἴ ησιν προκοπ ῆ ς ἐ γκοπ ὴ ν. Ο Ηράκλειτος έλεγε πως η οίηση είναι ανακοπή τής προκοπής! / Η έπαρση ανακόπτει...
-
Cursum perficio. Verbum sapienti: Quo plus habent, eo plus cupiunt. Post nubila, Phoebus. Iternum . Πλο ῦς ἐτελειώ...
-
Κόρυδος καὶ Κορύδαλος διαφέρει. κόρυδος μὲν γὰρ τὸ ὄρνεον, λέγεται δὲ Γῆς ἱερόν· Κορύδαλος δὲ δῆμος Ἀθήνησιν ἐν ᾧ Σωτείρας Κούρης ἱε...
«Ω, Λεωνίδα, προς πολλούς μετ' ολίγων διακινδυνεύσων ούτως πάρει;»
Λεωνίδας έφη: «Ει μεν οίεσθέ με τωι πλήθει δειν πιστεύειν, ουδ' η πάσα Ελλάς αρκεί -βραχεία γαρ μοίρα του εκείνων πλήθους εστίν- ει δε ταις αρεταίς, και ούτος ο αριθμός ικανός!»
Όταν κάποιος του είπε:
«Με τόσους λίγους έρχεσαι, Λεωνίδα, να διακινδυνεύσεις απέναντι σε τόσους πολλούς;»
Ο Λεωνίδας είπε: «Αν πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στο πλήθος, δεν αρκεί ούτε ολόκληρη η Ελλάδα -αφού αποτελεί μικρό μέρος σε σχέση με το πλήθος εκείνων. Αν όμως πιστεύετε ότι πρέπει να βασιζόμαστε στις αρετές του καθενός, τότε και ο αριθμός αυτός είναι ικανός!»
(Πλούταρχος, Λακωνικά Αποφθέγματα)
Μανθάνειν ἐν μὲν τῷ Οὐρανῷ τὸ ὁρᾶν, ἐν δὲ τῇ Γῇ τὸ ἀναμιμνήσκεσθαι.
Μακάριος ὁ διὰ τῶν Μυστηρίων διελθών, οὗτος γιγνώσκει τῆς ζωῆς τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν σκοπόν!
Ὄλβιος ὅστις ἰδὼν κεῖνα εἶσ’ ὑπὸ χθόνα· οἶδε μὲν βίου τελευτάν, οἶδεν δὲ διόσδοτον ἀρχάν!
Πίνδαρος, Ποιητὴς τῶν Ἱερῶν Ἀγώνων τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ Προφήτης τοῦ Ἀπόλλωνος ἐν Δελφοῖς.
Και τί να πω αύριο στον Ήλιο;
«Σήκω,
η παλιά φιδομάνα και που τώρα
πάλι τη γην ολόγυρα γυρεύει
στις δίπλες του σφιχτά για να τυλίξει»;
«Ξύπνα», να πω, «Τιτάνα Εσύ, και πάλι,
κυκλόφερε τα θεία πατήματά Σου,
τα θεία Σου τα σκιρτήματα τριγύρω
στο φοβερό ερπετό που ξαναζώνει
τη γη κι ο οσκρός* του αρχίνισε να τρέχει
στις θείες πηγές Σου, φαρμακώνοντάς τις»;
«Ο διθύραμβος του Ρόδου», Άγγελος Σικελιανός